Dekolonizacja obrazów | WIDOK

Europejskie muzea wciąż pełne są obiektów będących w istocie kolonialnymi łupami. Jak je czytać, jak traktować ich rolę w kulturze, historii, w jaki sposób włączać do aktualnego obiegu obrazów? Czy można traktować je jako część własnej historii nie podtrzymując zarazem kolonialnych struktur myślenia i odczuwania? Czy chcąc te struktury rozbijać lub kwestionować ich oczywistość należy po prostu pozbyć się tych obiektów? I jak to zrobić nie niszcząc historii ludów podbitych przez europejskie potęgi? Krótko mówiąc: jak dekolonizować własne spojrzenie?

Problemy te będziemy omawiać w oparciu o film Alaina Resnais i Chrisa Markera Les statues meurent aussi [Statuy też umierają, 1953], w którym autorzy tego eseju wizualnego koncentrują się na tym, jak można odczytać zbiory sztuki afrykańskiej z dala od kolonialnych klisz i przyzwyczajeń. Istotnym kontekstem dla naszej dyskusji będzie wykład Arielli Azoulay, autorki książki Unlearning Imperialism, poświęcony reinterpretacji filmu Resnais i Markera.

Zapraszamy do oglądania materiałów:

Film Resnais i Markera

Wykład Arielli Azoulay (hasło: RBHAe9HGFL)

Organizator/ka: Widok. Fundacja Kultury Wizualnej

Ewa Klekot – Antropolożka, tłumaczka, kuratorka. Adiunkt w Instytucie Projektowania Uniwersytetu SWPS; wykłada w School of Form i na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się interdyscyplinarnym łączeniem humanistyki i nauk społecznych z projektowaniem i działaniami artystycznymi. Aktualny obszar badań to antropologia wytwarzania: umiejętności, wiedza ciała, materiały i procesy; tradycje wytwarzania a dziedzictwo niematerialne. Zajmuje się też antropologicznymi badaniami sztuki, zwłaszcza społecznym konstruowaniem sztuki ludowej i prymitywnej, a także materialnością i wartościowaniem rzeczy uznawanych za dizajn, sztukę, zabytek, eksponat muzealny.

Witek Orski – Artysta wizualny i fotograf. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i obiekty. Jego praktykę artystyczną można określić jako fotografię post-konceptualną. Absolwent Wydziału Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, wykładowca na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. Mieszka i pracuje w Warszawie. Prace prezentował na licznych wystawach w Polsce, m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej, Galerii Arsenał w Białymstoku, BWA w Zielonej Górze, MOCAK-u oraz za granicą w Berlinie, Budapeszcie, Bratysławie, Dusseldorfie, Kopenhadze, Nowym Jorku, Tokio, Turynie i Paryżu.

Paweł Mościcki – Filozof, eseista i tłumacz, pracuje w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Członek redakcji kwartalnika „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”. Autor m.in. Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej (2008), Godard. Pasaże (2010), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy (2015), Migawki z tradycji uciśnionych (2017), Chaplin. Przewidywanie teraźniejszości (2017), Lekcje futbolu (2019). Jest autorem wizualnego atlasu poświęconego migracjom (refugeeatlas.com). Prowadzi bloga: pawelmoscicki.net.

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego materiału wideo? Kliknij tutaj.

WARSZAWO MOJA WARSZAWO | festiwal o byciu razem