W wyniku manipulacji politycznych uwierzyliśmy, że ceny żywności są dyktowane przez rolników. Niestety droga z pól rolników na stoły konsumentów znacznie się wydłużyła. Dziś to wielkie przedsiębiorstwa dyktują ceny i to głównie od nich pozyskujemy żywność. Tymczasem małe i średnie gospodarstw są na skraju. W ciągu ostatniego dziesięciolecia liczba gospodarstw w Polsce spadła o 13%*. Rząd dba o interesy rolnictwa przemysłowego.
Ceny na skupach żywności nieustannie spadają, co nie przebija się do społeczeństwa, gdyż na półkach sklepowych widzimy coraz wyższe cyfry. Prowadzenie gospodarstwa przestaje być opłacalne.
Jednocześnie – rolnictwo odpowiada bezpośrednio za 24% globalnej emisji gazów cieplarnianych**. Jeśli nie będziemy dbać o interesy małych i średnich gospodarstw, będziemy skazani na rolnictwo przemysłowe, które nieporównywalnie bardziej eksploatuje środowisko naturalne. Musimy niezwłocznie skrócić łańcuchy dostaw poprzez wybory konsumenckie i porzucenie wygodnictwa.
Kolejnym problemem jest niski poziom dotacji i wsparcia finansowego dla rolników w obszarze dostosowania do zmian klimatycznych. W Polsce brakuje odpowiednich inwestycji w rolnictwo zrównoważone, które mogłoby dostosować się do zmieniających się warunków klimatycznych. Brakuje wystarczających środków na modernizację infrastruktury irygacyjnej, na rozwijanie technologii i praktyk rolniczych, które mogą być bardziej odporne na zmiany klimatyczne, takie jak rolnictwo precyzyjne czy agroekologia. W Polsce brakuje spójnych polityk i strategii dostosowania rolnictwa do zmian klimatycznych. Wielokierunkowość działań oraz brak spójności pomiędzy różnymi sektorami i instytucjami utrudnia efektywne dostosowanie rolnictwa do zmieniającego się klimatu. Brak klarownych planów działań, strategii dostosowania, oraz monitoringu wpływu działań na sektor rolniczy powodują, że rolnicy nie są odpowiednio przygotowani na zmieniające się warunki klimatyczne.
Polscy decydenci zbyt często skupiają się na krótkoterminowych celach politycznych, co prowadzi do nieodpowiedniego zarządzania rolnictwem. Decyzje oparte na krótkoterminowych kalkulacjach ekonomicznych nie uwzględniają długoterminowych efektów zmian klimatycznych na rolnictwo, co prowadzi do niedostatecznego dostosowania i braku planowania na przyszłość. W Polsce od dłuższego czasu trwa nagonka na politykę Unii Europejskiej dotyczącej “Zielonego Ładu”. Rząd, dbając o własne interesy celowo wprowadza opinię publiczną w błąd, sugerując że dyrektywy unijne szkodzą polskiemu rolnictwu.
Konieczne jest opracowanie i wdrożenie klarownych polityk dostosowania rolnictwa do zmian klimatycznych, które uwzględniają zarówno aspekty ekonomiczne, społeczne, jak i ekologiczne. Polityki te powinny być długofalowe, oparte na aktualnych danych naukowych i uwzględniające różnorodność rolniczych systemów produkcji.
Trudności ze zrozumieniem problemów polskiego rolnictwa przez ludzi z średnich i dużych miast mogą wynikać z kilku czynników:
- Brak bezpośredniego kontaktu z rolnictwem: W miastach ludzie często nie mają bezpośredniego kontaktu z rolnictwem, co może sprawić, że są mniej świadomi jego problemów. W miastach dominują inne sektory gospodarki, takie jak przemysł czy usługi, co może powodować brak zrozumienia dla specyfiki rolnictwa.
- Brak świadomości związanej z produkcją żywności: W miastach ludzie często korzystają z gotowych produktów spożywczych dostępnych w sklepach, nie zastanawiając się nad procesem produkcji żywności. Brak świadomości, jak trudna i złożona jest produkcja żywności, może wpływać na brak zrozumienia problemów, z jakimi borykają się rolnicy.
- Media skupione na innych tematach: W mediach często dominują inne tematy, takie jak polityka, gospodarka czy rozrywka, co może sprawić, że problemy rolnictwa nie są odpowiednio eksponowane i nie docierają do mieszkańców miast. Brak wystarczającej informacji może utrudnić zrozumienie problemów polskiego rolnictwa
- Brak rozliczenia społeczeństwa z okresem pańszczyzny: W Polsce pokutuje przekonanie, że większość Polaków pochodzi od szlachty. Pochodzenie chłopskie jawi się jako coś gorszego. Rolnicy to dziś w oczach Polaków następcy chłopów i ten sztuczny podział rodzi brak zrozumienia, niechęć, a nawet pogardę.
- Zmienne priorytety: Ludzie mieszkający w miastach mogą mieć różne priorytety życiowe, takie jak praca, rodzina, edukacja czy życie społeczne, które absorbują ich uwagę. Polityka rolno-spożywcza i problemy polskiego rolnictwa mogą być postrzegane jako mniej istotne w porównaniu z innymi sprawami.
- Związane z polityką podziały: Często problematyka rolnictwa jest obiektem sporów politycznych, zwłaszcza w kontekście subsydiów rolniczych i zarządzania zasobami rolnymi. Polityczne podziały i retoryka mogą wpływać na percepcję problemów rolnictwa, utrudniając obiektywną ocenę sytuacji.
Zrozumienie problemów polskiego rolnictwa przez mieszkańców miast jest istotne, ponieważ rolnictwo jest kluczowym sektorem gospodarki, odpowiedzialnym za produkcję żywności, ochronę środowiska, zatrudnienie w obszarach wiejskich i dostarczanie surowców do przemysłu spożywczego. Interesy rolników powinny być interesem wszystkich obywateli. Informacja na temat składowych cen powinna wybrzmieć odpowiednio w opinii publicznej. W naszym interesie jest dbanie o przyszłość polskiego rolnictwa. Dlatego ważne jest promowanie edukacji i świadomości społecznej na temat polskiego rolnictwa oraz jego wyzwań w kontekście zmian klimatycznych i zarządzania politycznego.
Kolektyw Rolniczo-Klimatyczny zainicjował kampanię w mediach społecznościowych służącą podnoszeniu świadomości opinii publicznej na temat polityki rolnej i stereotypów dotykających rolników i rolniczki oraz opublikował artykuł „Czy inna polityka rolna jest możliwa” na łamach publicystycznego portalu KrytykaPolityczna.pl.
