Kampanie grup i organizacji programu Generation Change 2021-22

Grupa Globalna Wioska
Sztuka dla pokoju

Diagnoza problemu
Działając w ramach grupy nieformalnej „Globalna Wioska” od początku istnienia zajmujemy się popularyzacją edukacji globalnej. Sieć współzależności we współczesnym świecie jest już tak głęboka i zaawansowana, że nie da się myśleć przyszłościowo o indywidualnym „ja” bez uwzględnienia kolektywnego „my”. Znalezienie panaceum na największe wyzwania, przed którymi w XXI w. stoi ludzkość, wymagają świadomości obywatelskiej wykraczającej daleko poza granice własnego państwa. Problemy społeczne się internacjonalizują w błyskawicznym tempie.

W obliczu tych zjawisk dynamika migracji do Europy w ostatnich kilkudziesięciu latach zaczęła przybierać na sile. Nierówności w globalnym układzie sił, postkolonialny wyzysk, zmiany klimatyczne — podtrzymywane sztucznie ubóstwo w państwach globalnego południa sprawia, że miliony osób w trosce o swoje życie ucieka na północ. W trakcie tych starań dziesiątki tysięcy ludzi umarły na szlakach migracyjnych takich jak szlak śródziemnomorski, szlak bałkański czy szlak białoruski. W dalszym ciągu jednak największy ciężar w zakresie udzielania schronienia osobom z doświadczeniem uchodźczym ponoszą najbardziej ubogie państwa, takie Kolumbia, Uganda, Liban, Pakistan, Sudan, Bangladesz. Aż 83% takich osób goszczone jest w krajach o niskim i średnim dochodzie.

Państwa europejskie, w tym Polska, skutecznie ograniczają i kryminalizują migracje. Wizerunek migranta jest dla wielu partii politycznych skutecznym narzędziem do budowania strategii zarządzania strachem, dlatego też w udzielaniu pomocy osobom z doświadczeniem uchodźczym najbardziej skuteczne są organizacje pozarządowe i społeczeństwo obywatelskie. Słabe finansowanie sprawia jednak, że w wielu przypadkach aktywiści i aktywistki są zmuszeni dopłacać do własnej działalności społecznej oraz pracować do granic swojej wytrzymałości. Receptą na to może być jedynie międzysektorowa współpraca, jak i społeczne wsparcie dla lokalnych organizacji i kolektywów. W tym celu jednak należy działać z myślą o wzmacnianiu empatycznych postaw w środowisku — poprzez docieranie do osób cechujących się różną wrażliwością i preferujących różne sposoby komunikacji. Oddolne inicjatywy przełamują medialną ciszę na temat niepopularnych wątków, takich jak podwójne standardy wobec osób migrujących. Obecność osób o innym pochodzeniu jest stała, długotrwała i ważna społecznie, a mimo to chętnie marginalizowana przez polityków, urzędników i część społeczeństwa.

Kampania Sztuka dla pokoju
Postanowiłyśmy w naszym projekcie „Sztuka dla Pokoju” wesprzeć lokalną oddolną inicjatywę działająca na rzecz pomocy osobom z doświadczeniem uchodźczym. W ramach akcji nawiązałyśmy współpracę z dwunastoma artystami i artystkami, których prace zostały przekazane „Poznańskiej Garażówce”. Łącznie udało się zrealizować druk cyfrowy oraz oprawę trzydziestu jeden obrazów i grafik, które pojawią się na przyszłych edycjach miejskiego kiermaszu. Zależało nam na wsparciu istniejącej już w Poznaniu inicjatywy, która od lat pielęgnuje relacje z lokalną społecznością i sukcesywnie zbiera środki na rzecz pomocy osobom z doświadczeniem uchodźczym. Jednocześnie ważnym było dla nas, żeby poza dochodem ze sprzedaży, prace mogły zostać wykorzystane w celach edukacyjnych w czasie poprzedzającym organizację następnego kiermaszu garażówkego.

Chciałyśmy podkreślić relację pomiędzy aktywizmem społecznym a pracą twórczą z przestrzenią i ze społecznościami lokalnymi. Większość dzieł przekazanych nam przez artystów i artystki oscyluje wokół tematu pokoju oraz pomocy osobom z doświadczeniem uchodźczym, daliśmy jednak twórcom i twórczyniom pełną swobodę w zakresie do tematu. Działałyśmy z podstawowym założeniem, że sztuka pozwala na przełamywanie tabu i może stać się mechanizmem zmiany społecznej. Prace uwzględnione w naszym projekcie mają rezonować na trzech płaszczyznach — edukacyjnej, kulturalnej i bezpośredniego wsparcia. Prace, które finalnie pójdą na sprzedaż na rzecz osób z doświadczeniem uchodźczym, przed spieniężeniem znajdą zastosowanie podczas pogadanek edukacyjnych oraz wystaw. Dobór sztuki jest skierowany uniwersalnie, z myślą o osobach wszelkiego pochodzenia i o różnym statusie. „Sztuka dla Pokoju” to akcja pomostowa, sieciująca osoby artystyczne i oddolną poznańską inicjatywę, tworząc jednocześnie platformę do przyszłych działań. Ma na celu ukazać siłę wspierania lokalnych kolektywów i organizacji pozarządowych oraz podkreślić multifunkcjonalność sztuki zaangażowanej społecznie.

Długofalowym efektem będzie wzmocnienie lokalnej społeczności działającej na rzecz osób z doświadczeniem uchodźczym, jak również zwiększenie świadomości wśród grup niezaznajomionych z tematem. Chcemy przekraczać podziały w duchu intersekcjonalności, organizując dyskusje i wystawy wokół różnych aspektów migracji — migracji klimatycznych, praw osób migrujących, sytuacji ofiar konfliktów i katastrof naturalnych.

Inicjatywa Dzikie Karpaty
Turnicki turystycznie

Diagnoza problemu
Stare górskie lasy dają nam wiele, codziennie. Pochłaniają dwutlenek węgla opóźniając zmiany klimatyczne, gromadzą wodę zapobiegając powodziom i powoli oddają ją gdy nadchodzi susza. Chronią glebę swoimi korzeniami zapobiegając erozji. Są domem dla tysięcy gatunków organizmów, a dla nas miejscem nauki, wzruszenia, zadumy i rekreacji. Lasy górskie na południowym wschodzie Polski to jedne z naszych najstarszych i najcenniejszych siedlisk. Są tu pozostałości prastarej Puszczy Karpackiej, lasu który kiedyś pokrywał znaczną część południowo-wschodniej Europy. Te fragmenty, nigdy nie zasadzone ani nie wycięte, wymagają naszej ochrony. Aby nagłośnić temat i przeciwdziałać wycinkom w Puszczy Karpackiej powołaliśmy nieformalną Inicjatywę Dzikie Karpaty. Od pięciu lat działamy w Bieszczadach i na Pogórzu Przemyskim, w rejonie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego, aby pokazać, że nasza Amazonia jest tu i również wymaga ochrony.

Źle się dzieje w Puszczy Karpackiej. Pod topór idą nawet dwustuletnie drzewa, o wymiarach pomników przyrody. Niektóre z nich – stare, ogromne kolosy wypróchniałe w środku, w przyszłości mogłyby się stać gawrami niedźwiedzi. Nikt nie da im jednak takiej szansy, bo pomimo niemal zerowej wartości ekonomicznej, są wycinane i wywożone z lasu. Leśna ściółka jest zryta drogami zrywkowymi, służącymi do tego, aby ciężki sprzęt mógł wjechać i zabrać ścięte drzewa ze środka lasu. Wspólna długość tych dróg na terenie zaledwie kilku nadleśnictw przekracza długość równika, a w przypadku obfitych deszczy zamieniają się one w koryta nowych potoków, gwarantując szybki odpływ wody z lasu i tworząc powodzie.

Według leśników las ma być kontrolowany, uprzątnięty i przewidywalny. Sugerują, że bez ich pracy las nie będzie funkcjonował, nie będzie zdrowo się rozwijał. A my chcemy dać mu szansę być dzikim, pozwolić na naturalne procesy – rozkład i odnowienie. Chodząc po karpackich lasach zachwycamy się śladami obecności dzięciołów, oglądamy rzadkie orły przednie czy orliki krzykliwe szybujące na niebie, odnajdujemy bogactwo entomofauny w ściółce i martwym drewnie, obfitość grzybów. Cieszymy się, gdy spotkamy ślady któregoś z dużych ssaków, których ścieżki się tu przecinają – jeleni, saren, żubrów, niedźwiedzi, wilków, rysiów czy żbików. Chcemy aby to bogactwo przetrwało i mogło zachwycać kolejne pokolenia. Zamiana tego lasu na deski czy opał jest dla nas zbrodnią. Nikt nie będzie rozbierał Wawelu aby pozyskać materiały budowlane, dlaczego podobnym szacunkiem nie traktujemy naszego dziedzictwa przyrodniczego?

IDK tworzą ludzie z całej Polski, a okresowo działają również osoby spoza naszego kraju. Jest to ruch oddolny, niehierarchiczny, nieformalny, do którego każdy i każda może dołączyć, na chwilę lub na dłużej. Jesteśmy w różnym wieku, mamy różne zainteresowania, zajmujemy się różnymi rzeczami.. Łączy nas miłość do przyrody i chęć działania. Fundusze na działania pozyskujemy z grantów i zbiórek, nikt nas nie pobiera wynagrodzenia za swoją pracę.

Nasze działania są różnorodne, tak jak różni ludzie tworzą Inicjatywę. Na pewno jesteśmy kojarzeni z działaniami bezpośrednimi i obywatelskim nieposłuszeństwem – od kwietnia 2021 roku prowadzimy blokadę kilku wydzieleń leśnych w projektowanym Turnickim Parku Narodowym, organizowaliśmy też hamakowe blokady wycinek w Bieszczadach, protesty pod nadleśnictwami i siedzibami Lasów Państwowych, a także happeningi i demonstracje, spotkania a nawet slam poetycki. Działamy również na stopie administracyjno-prawnej – składamy interpelacje wraz z sprzyjającymi nam posłankami i posłami, składamy petycje i wnioski formalne o zaprzestanie wycinek. Podstawą naszych działań jest wiedza naukowa o roli starych górskich lasów i ich bioróżnorodności. Prowadzimy również własny monitoring wycinek poprzez organizowanie leśnych patroli, podczas których szukamy drzew o wymiarach pomnikowych przeznaczonych do wycinki. Bardzo dużą częścią naszej pracy jest nagłaśnianie tematu i zwiększanie świadomości poprzez media społecznościowe.

Kampania “Turnicki turystycznie”
Prowadzimy również projekt Turnicki Turystycznie, który ma zachęcać do odwiedzin na Pogórzu Przemyskim – w przepięknym, a wciąż mocno niepoznanym zakątku Polski. We współpracy z Towarzystwem Krajoznawczym „Krajobraz” stworzyliśmy mapę turystyczną. Nie było wcześniej takich publikacji dla tej okolicy. Stworzona została w sposób partycypacyjny, miejsca na mapie polecali i polecały mieszkańcy i mieszkanki, znawcy i sympatycy regionu. Mamy nadzieję, że im więcej osób odwiedzi ten rejon i się nim zainteresuje, tym łatwiej będzie go ochronić, dlatego nasze hasło to: „Przyjedź, Odkryj, Chroń”. Jednocześnie chcemy pokazać lokalnej społeczności, że ochrona przyrody może się opłacać i jest możliwym do zrealizowania kierunkiem rozwoju regionalnego, alternatywą do pracy w leśnictwie i przemyśle drzewnym. To działanie pomaga nam też lepiej poznać okolicznych mieszkańców, nawiązać kontakty i lepiej się porozumieć. Mapa w pdfie dostępna jest na stronie: https://dzikiekarpaty.org/mapa/, a w wersji papierowej po skontaktowaniu z nami na: [email protected].

Dotychczas wydaliśmy około 6000 sztuk mapy, a druk został sfinansowany przez crowdfunding, a także z datków wspierających nas firm i fundacji: browaru Ursa Maior, miesięcznika Dzikie Życie, fundacji Greenpeace Polska, czy grantu programu Generation Change.

To właśnie z działaniami Turnicki Turystycznie zgłosiłyśmy się do programu Generation Change Krytyki Politycznej. Dzięki projektowi mogłyśmy uczestniczyć w czterech zjazdach szkoleniowych i podwyższyć swoje kompetencje z zakresu planowania kampanii informacyjnej, opracowywania strategii działania, radzenia sobie z emocjami i wypaleniem aktywistycznym. Dodatkowo organizowane były osobiste konsultacje projektu. Dostałyśmy niesamowitą ilość wsparcia i inspiracji od prowadzących, którzy z wielką uwagą i troską podeszli do naszych planów, działań i problemów. A w momentach zwątpienia potrafili zachęcić do działania, abyśmy nie straciły celu z oczu. Podczas trwania GC zrealizowałyśmy poniższe działania:

Praca terenowa i zbieranie danych do aktualizacji mapy – spotkania z agroturystykami, oznaczenie pięciu nowych interesujących punktów i jednego nowego szlaku
Dopracowanie graficzne i wydanie aktualizacji mapy (3000 egzemplarzy)
Organizacja promocyjnego wydarzenia benefitowego na warszawskim Jazdowie – zorganizowałyśmy warsztaty kreatywnego pisania pocztówek do Ministry Środowiska i warsztaty tworzenia kartek pocztowych metodą linorytu. Był spektakl impro grupy Hurt Luster, a jedzenie zorganizowały Food Not Bombs Warszawa. Przewinęło się około 50 osób.
Organizujemy „Spacery mapowe” – to cykl spotkań, spacerów, wycieczek, prowadzonych przez lokalnych mieszkańców i mieszkanki, aktywistów i aktywistki IDK, lokalnych przewodników i przewodniczki. Dotychczas odbyły się trzy spacery – rodzinny spacer do nieistniejącej już wsi Borysławka, spacer zielarski, wizyta w mini-muzeum w Rybotyczach. Przed nami jeszcze wycieczka rowerowa, spacer entomologiczny, spacer przyrodniczy, spacer po Kalwarii Pacławskiej i, być może, jesienny spacer fotograficzny. Zapraszamy!
Tworzymy internetową wersję mapy. Na razie mapa Turnicki Turystycznie dostępna jest w internecie w wersji pdf, ale pracujemy nad interaktywną wersją internetową, która pozwoli każdej i każdemu łatwo odnaleźć się w terenie i odkryć proponowane przez nas miejsca.

W nadchodzących miesiącach będziemy kończyć organizowanie spacerów mapowych (do października) i dalej opracowywać internetową wersję mapy. Musimy też zorganizować kreatywne przekazanie powstałych podczas benefitowej imprezy pocztówek do Ministry Środowiska. W przyszłym roku na pewno będziemy szukali pieniędzy na kolejne dodruki, bo mapy rozchodzą się jak świeże bułeczki, a chcemy z nimi dotrzeć do jak najszerszego grona odbiorców.

Co musiałoby się stać, abyśmy przestali działać? Mamy kilka precyzyjnych postulatów – powstanie Turnickiego Parku Narodowego i sieci rezerwatów chroniących najcenniejsze lasy Bieszczadów, a także zaprzestanie polowań na tych obszarach. Nie mniej ważnym postulatem jest sprawiedliwa transformacja Pogórza Przemyskiego, aby powstanie Turnickiego Parku Narodowego było szansą dla lokalnych społeczności. Powinny za tym iść zachęty finansowe dla mieszkańców i gmin. Jesteśmy za powołaniem parku o różnych strefach ochrony – częścią wyłącznie dla przyrody i częścią, w której dopuszczalne by było chodzenie po lesie, zbieranie jego darów, a może nawet drobne prace gospodarcze, które mogłyby zapewnić drewno na potrzeby regionu. Niech ten las zostanie doceniony tak, jak na to zasługuje. Dzikie jest Tu!

Grupa Sabat
Queer as German Folk w Gdańsku

Diagnoza problemu
Podjęcie przez nas naszego działania wynika przede wszystkim z trzech kwestii:

Niskiej społecznej świadomości dotyczącej kultury queerowej – z przeprowadzonych przez nas rozmów z osobami mieszkającymi w Trójmieście wynika, że wiedza dotycząca samego znaczenia słowa „queer” jest praktycznie znikoma lub oparta na uogólniających stereotypach.
Konsekwentnie prowadzonej przez polski rząd i sprzyjające mu media kampanii dezinformacji i nienawiści, skierowanej przeciwko polskim społecznościom queerowym.
Potrzeby stworzenia przestrzeni bezpiecznej wymiany doświadczeń i budowania wspólnoty dzięki sztuce, której potencjał emancypacyjny jest od lat ustawicznie sabotowany przez światopoglądowe zawłaszczanie kolejnych instytucji przez prawicowych polityków i urzędników.

Mimo rozwoju narzędzi włączania osób o tożsamościach marginalizowanych i zwiększeniu ich widzialności w przestrzeni sztuki i polityki, mamy wrażenie, że jest to proces odbywający się jedynie w zakresie określonej, kulturowo-lewicowej bańki. Polskie społeczeństwo znajduje się obecnie w stanie wojny kulturowej, której jednym z frontów jest prawo osób queerowych do poczucia bezpieczeństwa i upodmiotowienia na własnych warunkach. Nasze działanie jest próbą stworzenia przestrzeni, która dzięki dawce merytorycznie zweryfikowanej wiedzy oraz empatycznego kontaktu twarzą w twarz w bezpiecznym otoczeniu doprowadzi być może do stworzenia nowych warunków komunikacji. Takich, dzięki którym queerowość nie będzie musiała ulegać próbom „normalizowania” na rzecz bycia akceptowaną.

“Queer as German Folk” w Gdańsku
Naszym działaniem jest zorganizowanie gdańskiej wersji skompletowanej przez Goethe Institut wystawy „Queer as German Folk”, śledzącej historię niemieckich oraz amerykańskich społeczności queerowych i feministycznych, oraz towarzyszących jej wydarzeń mających na celu uzupełnienie niektórych kontekstów. Wystawa goszczona jest w Mlecznym Piotrze – przestrzeni sztuki na terenie Stoczni Gdańskiej. Zdecydowaliśmy się na współpracę z MP przede wszystkim przez wzgląd na szacowane obłożenie instytucji w sezonie letnim oraz przez jego estetykę – trashową, surową – która idealnie współgra z zamysłem wystawy.

Samej wystawie towarzyszą dwie inicjatywy. Pierwszą z nich jest Żywa Biblioteka, w ramach której zainteresowane osoby odwiedzające wystawę mogą „wypożyczyć sobie” Żywe Książki – osoby reprezentujące dane społeczności queerowe. Żywe Książki – między innymi osoby agender, transpłciowe czy poliamoryczne – oferują chętnym swoje historie, których przedstawienie ma na celu dekonstrukcję popularnych stereotypów oraz nawiązanie autentycznej komunikacji w bezpiecznej przestrzeni. Co ważne, Żywa Biblioteka nie ma na celu bezpośrednio perswadować niczyich poglądów. Jest przede wszystkim miejscem podmiotowości, reprezentacji i komunikacji, które, być może, w szerszej perspektywie same w sobie zdołają wprowadzić zmianę w toku myślenia potencjalnych odwiedzających. Działanie Żywej Biblioteki uzupełnia wystawę o kontekst lokalny i wzmacnia jej interaktywność.

Drugą inicjatywą jest współorganizowany z American Corner Gdańsk „Cornerowy Klub Książki”, w ramach którego propagujemy literaturę tworzoną przez amerykańskie, queerowe osoby autorskie. Klub stanowi próbę poszerzenia kontekstów zawartych w wystawie o współczesną praktykę artystyczną.

Fundacja Widzialne
Przeciw wykluczeniu menstruacyjnemu

Diagnoza problemu
Problem który poruszamy w naszym projekcie oraz w działaniach naszej fundacji jest wykluczenie menstruacyjne. Problemem tym jest dotkniętych wiele osób Polsce. Uważamy, że podstawowe produkty takie jak podpaski i tampony powinny być dostępne dla każdej osoby za darmo w każdej łazience w przestrzeni publicznej.

Z przeprowadzonych przez nas ankiet ulicznych na terenie Gdańska mogłyśmy zauważyć, że wiele osób nie wie czym jest ubóstwo menstruacyjne oraz nie zauważyło darmowych środków menstruacyjnych w przestrzeni publicznej. Wynikać to może z faktu, że temat miesiączkowania jest tematem tabu w naszym kraju oraz często pomijanym w edukacji szkolnej.

Zależy nam na tym, aby świadomość ludzi na temat wykluczenia menstruacyjnego się zwiększyła, oraz, żeby skala problemu była zauważona przez społeczeństwo, aby mogła zaistnieć realna zmiana. Chcemy tworzyć wspólnotę, w której każda osoba otrzyma potrzebne wsparcie. Będzie mogła bez poczucia wstydu skorzystać z darmowych środków higienicznych w momencie takiej potrzeby.

Przeciwdziałanie wykluczeniu menstruacyjnemu
Nasze działanie w celu zmiejszenie wykluczenie menstruacyjnego opierało się na zapewnieniu osobom dostępu do środków menstruacyjnych w miejscach publicznych poprzez zamontowanie skrzyneczek z darmowymi produktami takimi jak tampony i podpaski. Dzięki współpracy z Wójtem w Jastarnii zamontowałyśmy skrzyneczki na terenie gminy. Kolejna nasza skrzyneczka zawisła w budynku Centrum Prawo Kobiet w Gdańsku. Przy wyborze miejsc istotne dla nas było dotarcie do małych miejscowości, gdzie często wykluczenie menstruacyjne jest powszechnym problemem wśród osób menstruujących oraz miejsca które nie zostały jeszcze zaopatrzone w darmowe środki. Oprócz montażu skrzyneczek chciałyśmy naszymi działaniami szerzyć świadomość oraz wiedzę na temat tego, czym jest wykluczenie menstruacyjne, oraz zachęcić lokalne społeczeństwo do przejęcia odpowiedzialności za dbanie oraz uzupełnianie zasobów skrzyneczki. W tym celu w sezonie turystycznym zorganizowałyśmy stanowisko na terenie Jastarni gdzie w przystępny i miły sposób starałyśmy się edukować w tym zakresie.

Podczas trwania projektu Generation Change udało nam się zamontować 4 skrzyneczki z Punktem Pomocy Okresowej w następujących lokalizacjach:

a) Centrum Praw Kobiet w Gdańsku;
b) Urząd Miasta w Jastarni;
c) Toaleta Miejska na pograniczu Jastarni oraz Juraty;
d) Szkoła w Jastarni.

Oprócz zamontowania i uzupełnienia skrzyneczek przeprowadziłyśmy również całodziennie warsztaty w Jastarni w dniu 16.07.2022 r. Rozbiłyśmy stoisko w centrum miasta Jastarnia, na placu obok Urzędu Miasta. Osoby zainteresowane mogły uzyskać informację na temat tego czym jest menstruacja, jej przebiegach oraz skutkach. Dodatkowo każdy przechodzień mógł się zaznajomić z najważniejszymi mitami o menstruacji, dowiedzieć się co jest prawdą, a co fałszem. Na naszym stoisku zaprezentowane były również środki używane podczas menstruacji m.in: kubeczki menstruacyjne, gąbeczki, podpaski wielorazowego użytku czy majtki menstruacyjne. Osoby zainteresowane mogły również skorzystać z porad edukatorek seksualnych, które przebywały z nami cały dzień w Jastarni. Na załączonych zdjęciach widać przygotowane przez nas stoisko i elementy promocyjne.

STOWARZYSZENIE ZASIEJ
Stołeczna Grupa Nasienna

Diagnoza problemu
Stowarzyszenie Zasiej, którego jesteśmy członkiniami, od początku swojej działalności zajmuje się szeroko pojętą ekologią, ogrodnictwem miejskim oraz tematyką ogrodów działkowych. Od 2020 r. inicjujemy, wspieramy i prowadzimy projekty związane z kontaktem człowieka z naturą w mieście. Są to m.in. warsztaty i spotkania edukacyjne, spacery tematyczne po terenie ogrodów działkowych, dni otwarte na terenie naszego ogrodu w ROD Pratulińska w Warszawie, a także wydawanie publikacji edukacyjnych oraz projekty dotyczące tworzenia społeczności lokalnych skupionych wokół ogrodów. Angażujemy się także w edukacyjne wymiany międzynarodowe oraz szkolimy się w tematyce bioróżnorodności, kontaktu człowieka z przyrodą itp. Właśnie podczas jednego ze szkoleń, które odbyło się w 2021 r czyli treningu ”Nasiona” zorganizowanego przez Fundację AgroPermaLab, zaczęłyśmy uważniej przyglądać się tematyce nasion. Był to impuls do zajęcia się tą dziedziną w sposób bardziej ustrukturyzowany.

Jako miejskie ogrodniczki mamy do czynienia z nasionami na co dzień. Kupujemy je z zaufanych ekologicznych rolników lub pozyskujemy z własnych upraw. Wysiewamy nasiona wiosną i obserwujemy wzrost roślin, a na koniec zbieramy i przechowujemy je na kolejny sezon – jednym słowem, dbamy o naturalny obieg materii organicznej. Jednak okazuje się, że nasze działania, wydawałoby się tak proste, są dość nietypowe. Zauważamy, że spora część ogrodników i działkowców woli kupić gotowe nasiona w sklepie, często również te, które są modyfikowane genetycznie, by dawać większe zbiory. Obecnie zwyczaj zbioru własnych nasion, a także wymiany, dzielenia się nimi zanika, a nasiona – życiodajne, cenne bioróżnorodnie i kulturowo twory przyrody – stają się produktem, którym handluje się, który się patentuje i modyfikuje według własnego uznania. Nie zgadzamy się z takim przedmiotowym podejściem do nasion. Uważamy, że nasiona mają prawo być wolnymi bytami, a ludzie mają prawo korzystać z nich, uprawiając je i dbając o nie dla swojego i roślin dobra. Wiedza o nasionach była w lokalnych społecznościach przekazywana od zawsze z pokolenia na pokolenie, a rośliny, które z nich wyrastały odgrywały ważną rolę w lokalnych ekosystemach. Obecnie wiedza ta (a także prawo do ich wysiewania) jest przejmowana przez wielkie korporacje, które wykorzystują ją do celów czysto komercyjnych; co więcej, często jednocześnie zobowiązując rolników i ogrodników do korzystania ze szkodliwych dla środowiska środków ochrony roślin.

Kolejną kwestią, która związana jest bezpośrednio z nasionami, jest suwerenność żywnościowa czyli prawo człowieka do informacji oraz decydowania o tym, co je i z jakich źródeł jedzenie pochodzi. Dla naszego stowarzyszenia to temat kluczowy. Poprzez nasze działania chcemy zwrócić uwagę ludzi na to, jak ważna jest jakość i pochodzenie produktów, które spożywamy. Dotyczy to także pochodzenia nasion, z których wyrastają warzywa, zboże, owoce, które jemy. Dobre nasiona to dobre jedzenie. A dobre nasiona to takie, które zebrano lokalnie, z poszanowaniem środowiska oraz dobrostanu lokalnych społeczności.
(więcej na temat kwestii nasiennej można przeczytać na stronie https://agropermalab.org/materialy/?_sft_temat_materialu=nasiona)

Powołanie Stołecznej Grupy Nasiennej
Biorąc pod uwagę wszystkie wyżej wymienione czynniki, wpadłyśmy na pomysł, by utworzyć lokalną grupę nasienną, która wymieniałaby się nasionami i wiedzą o nich, a także tworzyła wspólny bank nasion. Banki nasion są to miejsca przechowywania oraz katalogowania odmian, tak by zachować je dla następnych pokoleń oraz zapewnić dostęp do możliwego do odtworzenia materiału genetycznego w przypadku katastrofy ekologicznej, która zniszczyłaby uprawy.

Miasto jest dość specyficznym terenem, na którym nie ma wielu obszarów uprawnych. Z tego względu w naszym projekcie skupiłyśmy się na ogrodach miejskich i ogródkach działkowych, gdzie wciąż jeszcze, zwłaszcza wśród starszego pokolenia, istnieje zwyczaj zbioru nasion. Tam też istnieją społeczności, dla których temat nasion nie jest obojętny i które mają możliwość samodzielnych upraw.

Nasz projekt utworzenia Stołecznej Grupy Nasiennej zakłada kilka działań:

stworzenie prototypu przenośnego pokazowego banku nasion
zsieciowanie lokalnej społeczności zainteresowanej tematyką nasion
działania edukacyjne – stworzenie scenariusza warsztatów nt nasion, kampania edukacyjna na ten temat (np. cykliczne spotkania, promocja w social mediach itp.)

Opis działań
Podczas trwania programu Generation Change udało nam się zarysować wstępną koncepcję Stołecznej Grupy Nasiennej. Prowadziłyśmy rozmowy na temat formy i zakresu naszych działań, zastanawiałyśmy się nad tym, do kogo można dotrzeć z naszym przekazem oraz kto może nas wesprzeć.

Działania prowadziłyśmy równolegle. Pierwszym krokiem było wymyślenie fizycznej formy banku nasion. Naszym założeniem było, żeby bank był przenośny, lekki, prosty do użytku i miał możliwość dowolnej konfiguracji elementów. Bank miał być też atrakcyjny wizualnie, ponieważ planowałyśmy pokazywać go na spotkaniach i warsztatach. Początkowa wizja zakładała uszycie łatwego do zrolowania banku z materiału, ale ostateczna wersja, na którą się zdecydowałyśmy to tekturowe pudełka, w których przechowywane są probówki z nasionami. Pudełka można dowolnie łączyć, zmieniać łatwo ich zawartość, dostosowując do aktualnych potrzeb, dodatkowo łatwo je oznaczyć i katalogować za pomocą kolorowych naklejek. Pudełka będą też oznaczone za pomocą stempli z logo stowarzyszenia i logo projektu. Przykładowe inspiracje prezentujemy poniżej (ostateczna wersja banku nie jest jeszcze ukończona).

Drugim działaniem było stworzenie scenariusza warsztatu edukacyjnego na temat nasion, który planujemy przeprowadzić w naszym ogrodzie oraz siedzibach członków SGN. Scenariusz przeznaczony jest dla osób dorosłych oraz młodzieży. Zakłada m.in. omówienie takich tematów jak:

skojarzenia związane z nasionami, jaką rolę nasiona mają w naszym życiu, jakie wspomnienia wywołują – odwołanie do zmysłów, uczuć
nasiona w kuchni – temat żywności
sposób przemieszczania się nasion, migracja nasion
ćwiczenie umiejętności rozpoznawania nasion
prawo do nasion, suwerenność nasienna vs patentowanie nasion – inspirujące teksty

Do scenariusza dołączone są materiały graficzne oraz teksty źródłowe.

Trzecim działaniem było skontaktowanie się ze społecznościami skupionymi wokół ogrodów miejskich potencjalnie zainteresowanymi dołączeniem do SGN. Wysłałyśmy do nich zaproszenie w atrakcyjnej formie graficznej, a 20 lipca odbyło się pierwsze spotkanie informacyjne online. Na spotkaniu przedstawiłyśmy nasze pomysły na działania oraz rozmawiałyśmy na temat możliwości współpracy.

Ostatnim działaniem było stworzenie logo SGN, które będzie używane w identyfikacji graficznej projektu – w social mediach, na plakatach i ulotkach, a także w postaci stempla używanego do oznaczania banku nasion i innych materiałów z nim związanych.

Dodatkowo, Stowarzyszenie Zasiej współpracuje aktualnie z Domem Kultury Świt jako partner projektu Widoki. W ramach projektu na początku czerwca przeprowadziłyśmy na terenie ROD Pratulińska i naszego ogrodu Zasiejówka warsztat o nasionach dla uczestników projektu, artystów i artystek. (Wiecej o projekcie tu: https://dkswit.com.pl/widoki-projekt-i-wienczaca-go-wystawa-prac-artystek-i-artystow-anny-siekierskiej-jasminy-wojcik-jozka-galazki-pawla-kulczynskiego/)

Wnioski, kontynuacja działań
Generation Change z pewnością zmotywował nas do działania i nadał im formę i bieg. Pomocne były spotkania warsztatowe, na których miałyśmy okazję omówić nasze pomysły, skonfrontować je z szerszą publicznością, ale także poznać techniki pomagające w redukcji stresu, wzajemnemu rozumieniu się w grupie i komunikacji (język NVC). Ważne było dla nas także wsparcie finansowe – jako mała i młoda organizacja pozarządowa nie mamy dużo środków na zakup materiałów, a nasza praca jest często woluntarystyczna.

Projekt Stołecznej Grupy Nasiennej z pewnością będzie ewoluował i rozwijał się w swoim rytmie. Na jesieni 2022 planujemy dalszą rekrutację do projektu, kolejne spotkania informacyjne oraz szerzej zakrojoną akcję promocyjną za pomocą social mediów i plakatów. Będziemy także dalej pracować nad udoskonaleniem banku nasion. W dalszej kolejności przeprowadzimy spotkania edukacyjne o nasionach. Chcemy, by nasze działania były oddolne, ale nie wykluczamy możliwości wejścia we współpracę z instytucjami publicznymi, które mogłyby zostać naszymi partnerami.

Po stronie trudności i wyzwań wpisujemy z pewnością ograniczone zasoby czasowe oraz duże przemęczenie naszego małego zespołu. Działania prowadziłyśmy w czasie wolnym od pracy, dlatego tempo było raczej powolne. Ogólna sytuacja ekonomiczno-polityczno-klimatyczna z pewnością daje się nam we znaki i czasem trudno nam się było skupić na realizacji bieżących działań. Być może jeśli do SGN dołączy więcej osób zadania zostaną rozdzielone na większą grupę i ciężar rozłoży się inaczej. Z chęcią skorzystamy także z kolejnych warsztatów pomagających w radzeniu sobie ze stresem i przeciążeniem.

Grupa Szkoła cieszy-n
Społeczna strategia rozwoju oświaty w Cieszynie

Diagnoza problemu
29 czerwca 2021 roku na spotkaniu w Domu Narodowym w Cieszynie, zorganizowanym przez Urząd Miejski, z udziałem Burmistrzyni Gabrieli Staszkiewicz i Burmistrza Krzysztofa Kasztury, odbyła się prezentacja dokumentu „Strategia rozwoju oświaty w Cieszynie na lata 2021-2026” (red.: B. Kołcio, A. Rzeszut, M. Tobor, K. Tryba-Taborska, J. Zięba, Vulcan sp. z o.o., Cieszyn 2021) opracowanego przez firmę Vulcan Sp z o.o. z Wrocławia.

Część zespołu grupy Szkoła cieszy-n pracowała przy opracowywaniu Strategii – Wioletta Matusiak i Joanna Wowrzeczka, wprowadzając do jej zapisów cele, w postaci zmiany modelu uczenia na konstruktywistyczny, realizacji innowacji w szkołach, budowania współpracującej sieci innowacyjnych nauczycieli.

Po zapoznaniu się z gotowym dokumentem, jako grupa Szkoła cieszy-n, krytycznie oceniliśmy przedstawioną w nim diagnozę stanu obecnego oświaty, prognozy oraz zawarte rekomendacje i zalecenia. Mamy przekonanie, że analiza nie podejmuje ważnych wątków dla cieszyńskiej oświaty, ale także pomija lub błędnie interpretuje część danych. Jednym ze wskazanych celów strategicznych jest optymalizacja kosztów – rozumiana w dokumencie głównie jako ograniczanie wydatków, gdzie wskazywane są konkretne rozwiązania i działania do podjęcia. Optymalizacja kosztów wskazana przez firmę Vulcan w wielu miejscach jest niekorzystna dla uczniów i ich rodzin, zakłada np.:

zmniejszenie udziału etatów nauczycieli wspomagających dla uczniów z orzeczeniem

o potrzebie kształcenia specjalnego;

ograniczenie dostępności pomocy psychologicznej;
brak podziału na mniejsze grupy podczas lekcji języka angielskiego czy lekcji basenu.

Autorzy opracowania, przedstawiając niektóre z rekomendacji, opatrują je komentarzem typu „gdyby restrykcyjnie trzymać się przepisów prawa, choć trzeba pamiętać, że czasami nie służyłoby to uczniom”.

Zdajemy sobie sprawę z rosnących wydatków na oświatę i malejących wpływów do budżetów samorządów. Już w poprzedniej strategii oświaty w Cieszynie („Strategia rozwoju oświaty w Cieszynie do roku 2020”, FRDL Małopolski Instytut Samorządu Terytorialnego i Administracji, Cieszyn 2014.), do roku 2020, sygnalizowano potrzebę szukania rozwiązań wpływających na ograniczenie wydatków ponoszonych przez miasto z tytułu realizacji zadań oświatowych. Przy czym, uwaga, wskazywano konieczność uzgadniania procesów restrukturyzacji oświaty ze stroną społeczną oraz drogę trudniejszą, choć przez autorów wskazywaną jako bardziej racjonalną, wzrost dochodów placówek oświatowych.

W stronę Społecznej strategii rozwoju oświaty w Cieszynie
Zapoznając się wnikliwie z dokumentem, żywo dyskutując go w swoim gronie, zbierając również głosy specjalistów, nabraliśmy przekonania, że dokument Strategii powinien być poddany szerokiej publicznej dyskusji i poprawiony. Podjęliśmy aktywne działania na rzecz dotarcia z informacją do jak najszerszego grona odbiorców – mieszkańców Cieszyna, pracowników oświaty, pracowników innych instytucji związanych z oświatą i zdrowiem dzieci i młodzieży. Dzięki naszym staraniom i otwartości Burmistrzów termin konsultacji dokumentu został wydłużony z dn. 02.09.2021 do dnia 31.10.2021, 31.01.2022, a następnie do dnia 28.02.2022 r.

Urząd Miasta w Cieszynie wraz z Centrum Usług Wspólnych zorganizowali spotkania informacyjne dot. strategii w każdej szkole podstawowej w Cieszynie i spotkanie online.

Pomysł na Społeczną strategię rozwoju oświaty dla miasta Cieszyna na lata 2022-2026 wyniknął z jednej strony z naszej niezgody i sprzeciwu wobec proponowanych rozwiązań i planowanych oszczędności, a przy tym jednocześnie z naszej wiedzy, doświadczeń zawodowych i rodzicielskich, gotowości do pracy nad zmianą polskiej edukacji na lepsze i głębokiego, płynącego z serca i głowy przekonania, że nie ma nic ważniejszego niż edukacja młodych ludzi.

Opracowana przez zespół Szkoła cieszy-n społeczna wersja strategii rozwoju oświaty dla miasta Cieszyna na lata 2022-2026, opiera się na wizji, misji i celach strategicznych, określonych w dokumencie pt. „Strategia rozwoju oświaty w Cieszynie na lata 2021-2026” (oprac. firma Vulcan Sp z o.o. z Wrocławia na zlecenie Miasta Cieszyna). Rozszerzeniu, zmianie, przeformułowaniu, dookreśleniu, podlegały misja, cele operacyjne i wskaźniki realizacji celu, a także informacja o realizujących cele, zostały także dodane informacje o możliwych do realizacji działaniach.

„Społeczna strategia rozwoju oświaty dla miasta Cieszyna na lata 2022-2026” to dokument „w procesie” – planujemy go rozwijać, sprawdzać aktualność zapisów i monitorować stopień realizacji celów.

Przeczytaj “Społeczną strategię rozwoju oświaty dla miasta Cieszyna na lata 2022-2026”

Projekt Antygona
Przeciwdziałanie przemocy seksualnej na wyższych uczelniach

Kolektyw Projekt Antygona wyłonił się z koła naukowego Prawo a płeć Uniwersytetu Warszawskiego i skupia się na temacie przeciwdziałania przemocy seksualnej na wyższych uczelniach. W ramach kampanii kolektyw opracował założenia badań podejmowanego tematu, ustrukturyzował się jako grupa nieformalna oraz opracował założenia publicznej kampanii.

Diagnoza problemu
Motywacją do zajęcia się tym trudnym tematem były wydarzenia na Uniwersytecie Warszawskim oraz fakt, ofiary przemocy seksualnej w szkołach wyższych nie wiedzą, do kogo się zgłosić oraz jaką ochronę i pomoc powinny mieć zapewnioną ze strony uczelni. Kampania służy stworzeniu podstawy dla zwiększenia świadomości problemu, zaproponowania uczelniom wyższym odpowiedniego schematu pomocy ofiarom, zachęcania do zatrudnienia konsultantów i konsultantek ds. przemocy seksualnej wraz ze stworzeniem bezpiecznej sfery do rozmowy.

To, że mamy do czynienia z niską zgłaszalnością przemocy seksualnej, nie oznacza, że ona nie istnieje.

Według raportu RPO, co trzecia osoba przynajmniej raz w trakcie studiów padła ofiarą molestowania seksualnego.

W badaniach przeprowadzonych przez Fundację STER:

87 % respondentek spotkało się w swoim życiu z jakąś formą molestowania seksualnego;
37 % uczestniczyło w aktywności seksualnej wbrew swojej woli;
23 % doświadczyło próby gwałtu,
22 % doświadczyło gwałtu – sprawcą najczęściej jest osoba bliska: obecny (22 %) lub były partner (63 %), a do zdarzenia w 55 % przypadków dochodzi w mieszkaniu.

Aby zapewnić bezpieczeństwo na uczelniach, konieczne jest podjęcie działań, mających na celu uświadomienie o skali problemu oraz sposobach na pomoc ofiarom i zapobieganie dalszym naruszeniom.

Projekt badawczy “Antygona”
Opracowany w czasie trwania programu Generation Change projekt badawczy dotyczący form przeciwdziałania przemocy seksualnej oraz udzielania pomocy osobom doświadczającym jej w wybranych szkołach wyższych w Polsce, wzbogacony dodatkowo badaniem świadomości studentów na ten temat został przygotowany pod opieką naukową dr hab. Julii Kubisy, dr hab. Barbary Namysłowskiej – Gabrysiak i dr Anny Krajewskiej i przyjął roboczy tytuł „Antygona”.

Projekt badawczy “Antygona” zostanie przeprowadzony metodą ilościową w celu zebrania danych na temat przemocy seksualnej od osób studiujących na danej uczelni oraz metodą jakościową w postaci wywiadów semi-ustrukturyzowanych z przedstawicielami struktur uczelnianych. Projektowane badanie będzie miało charakter eksploracyjny oraz będzie korzystało z metod teorii ugruntowanej.

W celu wyboru uczelni wyższych objęty badaniem zespół skorzystał z czynnika lokalizacyjnego – dana uczelnia musi znajdować się w mieście wojewódzkim – oraz z kryterium liczby studentów na danym typie uczelni w przypadku, gdy w konkretnym mieście wojewódzkim jest więcej uczelni tego samego typu. Zespół badawczy w ramach każdego województwa wyodrębnił następujące typy szkół wyższych podlegających analizie, starając się zachować zasady reprezentatywności: uniwersytet społeczno-humanistyczny, uczelnia ścisła, uniwersytet medyczny, akademia wychowania fizycznego, szkoła teatralno-filmowa i akademia sztuk pięknych.

Część jakościowa projektu ma na celu zbadanie poziomu świadomości władz na temat istnienia przemocy seksualnej na uczelni; uzyskanie informacji na temat rodzajów narzędzi wprowadzonych przez władze w celu przeciwdziałania przemocy seksualnej oraz udzielenia pomocy osobom studiującym, które jej doświadczyły, a także o realnej jakości rzeczonych narzędzi, rozumianej jako ich dostępność, niezależność, rozpowszechnienie informacji na temat ich działania, kompetencje, przebieg postępowania czy współpraca z władzami rektorskimi. Część ilościowa ma natomiast za zadanie sprawdzenie poziomu świadomości i zaufania osób studiujących na temat badanych narzędzi.

Dodatkowo, sprawdzeniu podlegać będą ewentualne różnice w skali zjawiska przemocy seksualnej ze względu na województwo oraz typ szkoły wyższej czy dominujący profil osób zgłaszających przypadki przemocy seksualnej, rozumiany jako płeć oraz rok studiów osoby zgłaszającej.

Kampania
Równolegle do projektowania procesu badawczego, korzystając z narzędzi uzyskanych w ramach programu Generation Change kolektyw Projekt Antygona opracował kampanię informacyjną nt przemocy seksualnej na wyższych uczelniach, mając na celu zarówno popularyzowanie wiedzy o problemie przemocy seksualnej i metodom jego przeciwdziałania, pozyskiwanie osób do realizacji badania oraz stworzenie społeczności osób działających na rzecz ofiar przemocy seksualnej i przeciw jej występowaniu w środowiskach akademickich.

Fundacja Różowa Skrzyneczka
19 skrzyneczek dla szpitali i ośrodków wychowawczych

Diagnoza problemu

Czym jest ubóstwo menstruacyjne

Ubóstwo menstruacyjne. Cóż to jest? Bieda i ubóstwo materialne są w Polsce dość dobrze opisane. Bieda stygmatyzuje, jest wstydliwa. Nikt nie chce mówić o tym, co wstydliwe. A ubóstwo menstruacyjne? O nim się nie mówi, jest niewidoczne, bo jest niepoznane. A ono stygmatyzuje podwójnie. Już sama menstruacja i dolegliwości z nią związane to sfery wstydu i tabu. Ubóstwo menstruacyjne to nie tylko brak lub ograniczony z powodów ekonomicznych dostęp do środków higienicznych podczas okresu. Związane jest ono także z brakiem edukacji w zakresie fizjologii człowieka, zdrowia i higieny oraz traktowaniem tematu menstruacji jako wstydliwy, wręcz temat „tabu”. W XXI wieku kobiety wstydzą się mówić o podpaskach. Wstydzą się mówić, że mają lub miewają problem z dostępem do środków higienicznych, bo temat „ubóstwa menstruacyjnego” nie istnieje w przestrzeni publicznej.

Dlaczego Różowe Skrzyneczki są ważne

U podstaw rozwiązania każdego problemu leży edukacja. Poprzez różową skrzyneczkę i działania podejmowane wokół niej chcemy pokazać, że miesiączka jest naturalnym procesem fizjologicznym, nie jest chorobą ani „przypadłością”, że stanowi element naturalnie występującego cyklu biologicznego i tak właśnie powinna być traktowana, a problemy z nią związane nie mogą być ignorowane. Tu chodzi o nasze zdrowie (np. endometrioza). Chcemy “odtabuizować” język wokół menstruacji i doprowadzić do tego, aby dostęp do podpasek w miejscach publicznych był równie oczywisty jak dostęp do papieru toaletowego. W nieświadomym społeczeństwie problem niestety będzie się pogłębiał. Dostępność darmowych podstawowych środków higienicznych na czas menstruacji musi być standardem w XXI wieku. W sprawiedliwym społeczeństwie nikt nie może być skazany na ubóstwo i wykluczenie menstruacyjne!

W ramach programu Generation Change zostało zainstalowanych 19 Różowych Skrzyneczek:

Szpital Dziecięcy Polanki im. Macieja Płażyńskiego w Gdańsku (1 szt.); Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 2 dla Niesłyszących i Słabosłyszących w Wejherowie (1 szt.); Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Dzierżoniowie (1 szt.); Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 16 w Warszawie (1 szt.); Wojewódzki Szpital Psychiatryczny w Andrychowie (3 szt.); Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnień w Gdańsku (1 szt.); Warszawski Dom pod Fontanną (1 szt.); Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Świeciu (3 szt.); Szpital Lipno Sp. z o. o., Oddział Psychiatryczny (1 szt.); Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 15 w Warszawie (1 szt.); Dolnośląskie Centrum Zdrowia Psychicznego, Oddział IV we Wrocławiu (3 szt.); Wojskowy Instytut Medyczny – Klinika Psychiatrii, Stresu Bojowego i Psychotraumatologii w Warszawie (2 szt.).

Dlaczego w tych miejscach zainstalowane zostały Różowe Skrzyneczki

Coraz częściej dostawałyśmy wiadomości od pielęgniarek, które prosiły o dostarczenie podpasek i skrzyneczek do szpitali, w których pracują. To one pierwsze widzą z jakim problem borykają się pacjentki w szpitalach. To one opisały nam dramatyczne przeżyciach pacjentek, które dostały okres w szpitalu. Problem dotyczy większości szpitali w Polsce. Postanowiłyśmy, że w pierwszej kolejności zajmiemy się szpitalami z oddziałami psychiatrycznym, w tym dla dzieci i młodzieży, poradniami psychologiczno-pedagogicznymi i Specjalnymi Ośrodkami Szkolno-Wychowawczymi. To tam zdiagnozowałyśmy największy problem. Dramatyczne przeżycia to nie tylko pielucha, lignina, wata czy ręcznik papierowy, to wstyd i stres, głównie dla dzieci. Pacjentki często ze względu na brak podpasek czy wkładek leżą w zakrwawionej pościeli. Dziewczynki wstydzą się prosić o podpaskę. Kryją się, kulą, chowają. Nie wiedzą co robić. Papier toaletowy czy ręcznik papierowy to nie jest rozwiązanie!

Cytaty z listów od personelu medycznego

“W imieniu personelu i pacjentek hospitalizowanych w Szpitalu Psychiatrycznym, zwracam się z prośbą o dostarczenie środków higienicznych oraz różowych skrzyneczek. W naszym Szpitalu w trzech oddziałach psychiatrycznych (…) hospitalizowane są pacjentki, w różnym wieku. Szpital doposażania pacjentów, jednak zakupy ograniczają się do podstawowych środków czystości oraz bielizny szpitalnej, dla osób, które nie posiadają takowych w dniu przyjęcia do szpitala (mydło, szampon, ręcznik, pasta do zębów , klapki itp.). Nikt nie myśli o zakupie podpasek. O miejscu, gdzie takie podpaski mogłyby być ogólnodostępne nawet nie ma mowy.”

“Na naszym Oddziale Psychiatrycznym przebywa średnio 50 kobiet, większość z nich regularnie przechodzi menstruację. Niestety szpital jest w stanie zapewnić im tylko ligninę i watę. Pomoc państwa Fundacji na pewno pomogłaby wielu kobietom oraz zwiększyłaby ich strefę komfortu.”

“Pacjentki w Klinice przebywają przez wiele tygodni. Czasem nie posiadają środków finansowych, albo bardzo skromne i nie zawsze mogą sobie pozwolić na kupno podpasek.”

“Ofiarowanie przez Państwa Fundację darmowych skrzyneczek z podpaskami, z których mogłyby pacjentki korzystać, bardzo podniosłoby ich komfort w czasie miesiączki.”

“Jesteśmy Szpitalem typowo pediatrycznym, leczymy dzieci od 0-18 roku życia. Taka skrzyneczka z pewnością przydałaby się w sytuacjach nagłych/awaryjnych, zarówno dla naszych nastoletnich pacjentek, jaki i mam przebywających ze swoimi dziećmi w Szpitalu.”

“Pracuję w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym i chciałabym zapoczątkować tę akcję, ponieważ obserwuję taką potrzebę wśród uczniów zwłaszcza, że wielu z nich jest niepełnosprawna intelektualnie i ruchowo, pochodzi z rodzin ubogich i dysfunkcyjnych.”

Idź Pobiegaj
Kryzys psychiczny. Jak pomóc sobie i innym?

List od członkini kolektywu Idź Pobiegaj w związku z programem Generation Change

Udział w programie Generation Change nauczył nas świadomie podchodzić do naszej aktywistycznej pracy i wyposażył w narzędzia oraz praktyki, które pozwalają nam przyglądać się procesom zachodzącym w zespole, ale też kwestiom dotyczącym indywidualnego zaangażowania. Nabyliśmy umiejętności dzięki którym możemy przeciwdziałać przemęczeniu i wypaleniu…

Ja dzięki Generation Change uświadomiłam sobie, jak głęboko jestem wypalona – bo u mnie nie wynikało to z przepracowania, lecz z pewnego zmęczenia tematem i formułą. Po zidentyfikowaniu tego problemu mogłam przedsięwziąć kroki, aby zacząć działać w sposób, dzięki któremu będę bardziej efektywna. Zamierzam działać bardziej warsztatowo i w bezpośrednim kontakcie, bo widzę, że w takich działaniach się spełniam i jestem skuteczniejsza. Ponadto chcę zająć się bardziej edukacją seksualną, bo widzę u siebie zmęczenie tematyką suicydalną. Pewnie gdyby nie udział w Generation Change jeszcze przez jakiś czas ciągnęłabym taką aktywistyczną pracę jak dotychczas, a potem uznała, że wypaliłam się całkiem aktywistycznie i nie miała już siły, by działać. A dzięki Generation Change zdiagnozowałam problem w odpowiedniej chwili i mogę nieco zmienić swoje działania, ale wciąż robić ważne i potrzebne rzeczy.

Wsparcie Krytyki Politycznej pozwoliło nam zastanowić się, w duchu jakich wartości działamy, co jest dla nas ważne i wyjątkowe jako organizacji, ale też w jakich obszarach potrzebujemy wsparcia, jakich zasobów nam brakuje. Zaczęliśmy procesy rekrutacyjne i przygotowaliśmy świetny onboarding, dzięki czemu bardzo wzmocniliśmy nasz zespół i zbudowaliśmy go w sposób świadomy.

Dzięki wsparciu udało nam się wypracować efektywny i mądry sposób na trafienie z naszym biuletynem “Kryzys psychiczny. Jak pomóc sobie i innym?” m.in. do małych miejscowości, ale też poszerzenie dystrybucji. Na szkoleniach z tworzenia kampanii ćwiczyliśmy dyskusje z decydentami, co pomogło nam prowadzić dalsze negocjacje z organami samorządowymi w sprawie dystrybucji.

Warsztaty z tworzenia kampanii pomogły nam także zbudować atrakcyjną narrację wokół naszych obecnych działań, co pozwoliło nam wygrać konkurs Pitch Contest Fundacji Zwolnieni z Teorii, a co za tym idzie, poszerzyć działania PR-owe: wystąpiliśmy w Radiu Nowy Świat, w podcaście Moja Przyjaciółka Depresja, wzięliśmy też udział w konferencji suicydologicznej ”Prewencja zdarzeń suicydalnych w środowisku szkolnym” w Europejskimi Centrum Solidarności. A już niedługo nakładem wydawnictwa ZNAK ukaże się książka Marty Guzowskiej, w której pojawię się jako bohaterka i będę opowiadać o naszych działaniach. Ponadto stworzyliśmy scenariusze lekcyjne dla osób nauczycielskich, które ułatwią im pracę i będą dla nich wsparciem podczas rozmów z osobami uczniowskimi.

Współpraca z Krytyką Polityczną uwrażliwiła nas na potrzeby grup dyskryminowanych i nauczyła nas mądrze na nie odpowiadać. Teraz pracujemy nad materiałami edukacyjnymi dla rodziców osób nastoletnich w kryzysie psychicznym. Z pomocą Generation Change zmapowaliśmy potrzeby, zastanowiliśmy się jakie mają bariery i jak na nie odpowiedzieć.

Program Generation Change pozwolił nam stać się dojrzałą organizacją społeczną i zbudować zupełnie inne struktury. Wykonaliśmy razem mnóstwo merytorycznej pracy i jesteśmy gotowi, aby wyjść z jej rezultatami do świata.

WARSZAWO MOJA WARSZAWO | 2024