Eugenia Balakireva – Яўгенія Балакірава
Była studentka Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuki, kierunek reżyseria teatru lalek. Reżyserka czytań performatywnych na bazie Centrum Dramaturgii Białoruskiej w latach 2018- 2020. Odeszła ze studiów białoruskich z powodu sytuacji politycznej w 2020 roku, a 2021 roku przeprowadziła się do Polski. Pierwszy jej dramat opisujący jej trudną relacje rodzinną w kompilacji z obecnym tematem politycznym był opublikowany w rosyjskim magazynie „sztuka kino” w 2021 roku, w numerze poświęconym protestom białoruskim. Obecnie jest studentką 3. roku Wydziału Reżyserii Dramatu na Akademii Sztuk Teatralnych, kierunek dramaturgia. Wyreżyserowała czytanie performatywne białoruskiego dramatu „Morze Kristiny” w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Asystentka Michała Borczucha w pracy nad spektaklem dyplomowym AST „Anioły w Ameryce”. Dostała nagrodę 2. stopnia w konkursie magazynu Kontakt „Pamiętniki uchodźcze”.
Michał Borczuch
Reżyser teatralny i filmowy. W teatrze zaczął od adaptacji klasyki literatury, takich jak „Werter”, „Lulu”, „Leonce i Lena” czy „Faust”. Później, pracując z osobami autystycznymi, niewidomymi i dziećmi z domu dziecka, wprowadzał do teatru co raz bardziej dokumentalne przestrzenie. Eksperymentując i wychodząc poza przyzwyczajenia publiczności teatralnej. W ostatnich latach koncentruje się na budowaniu i opowiadaniu osobistych, historii, swoich i aktorów z którymi regularnie pracuje. Jak we spektaklach: „Wszystko o mojej matce” (2016), „Zew Cthulhu” (2017), „Żaby” (2018), czy „Kino moralnego niepokoju” (2019). Od czasu do czasu powraca do wielkich narracji, jak w „Apokalipsie” (2014) przywołującej postać Fallaci i Pasoliniego lub w „Mojej walce” (2017) swobodnej i osobistej adaptacji wielotomowej powieści Karl Ove Knausgaard. Ostatnie jego premiery to „Przemiany” (2021) z udziałem warszawskiej i bydgoskiej młodzieży oraz „Mieszkanie na Uranie” (2022) wg esejów Paula B. Preciado. Wielokrotnie nagradzany w Polsce. Laureat Pasportu Polityki w kategorii Teatr w 2018 roku. Pracuje także za granicą w Polsce (Dusseldorf, Lubljana, Berlin, Monachium).
Noums Dembele
Noums Dembele jest muzykiem, multi-instumentalistą, grającym Muzykę Mandingo z Afryki Zachodniej. Urodził się w Djibasso w północno-zachodnim Burkina Faso w Afryce Zachodniej. Od 2018 r. mieszka w Warszawie. Od 2009 r. gra głównie na korze – typowej zachodnioafrykańskiej harfie, tj. instrumencie silnie związanym z tradycją Mandinka. Gra także na N’goni, jak i balafonie. Pochodzi z rodziny Griotów („niosących tradycję”), z pokolenia na pokolenie przekazujących ustnie tradycyjną poezję i muzykę. Noums jest samoukiem, który doskonalił przez lata swój warsztat, robiąc postęp zarówno w komponowaniu własnych utworów, jak i grając na różnych tradycyjnych instrumentach, sławiąc muzykę Mandingo. Sam jest także poetą i kompozytorem, gdyż dotychczasowe doświadczenie życiowe nauczyło go tego, że muzyka emituje pozytywne wibracje, które kojąco działają na odbiorców, dając im „muzyczną ekstazę”.
Christina Eshak – كريستينا اسحاق
Ukończyła kierunek śpiew solowy na Wyższym Instytucie Muzycznym w Damaszku oraz na Akademii Muzycznej w Krakowie. Ma na koncie wykonanie ról operowych: Barbarina (W.A. Mozart, Wesele Figara), Belinda (H. Purcell, Dydona i Eneasz), Serpina (G.B. Pergolesi, La serva padrona), Atalanta (G.F. Händel, Xerxes). Nagrywała piosenki do arabskich wersji kreskówek m. in. dla Disney Channel i Cartoon Network. Uczestniczyła w różnorodnych wokalnych konkursach mistrzowskich i warsztatach studenckich. Jako solistka koncertowała z większymi i mniejszymi orkiestrami w wielu krajach Europy, a także w operach w Syrii i Jordanii. Wraz z Narodową Orkiestrą Symfoniczną występowała w operze w Algierii. W Polsce brała udział w projekcie z Grzegorzem Turnauem. Zajmuje się działalnością pedagogiczną, uczyła śpiewu m. in. w Wyższym Instytucie Muzycznym w Damaszku. Certyfikowana instruktorka jogi oraz techniki Soma Breath.
Katarzyna Górna
Jedna z najważniejszych przedstawicielek sztuki krytycznej – pokolenia artystów, którzy w latach 90. XX wieku kwestionowali polską rzeczywistość transformacyjną i przepracowywali tabu obyczajowe i polityczne, podejmując przemilczane kwestie społeczne. Absolwentka „Kowalni”, słynnej pracowni rzeźby Grzegorza Kowalskiego na warszawskiej ASP. Autorka instalacji, rzeźb, wideo i filmów. Twórczość Górnej skupia się na perspektywie kobiecego spojrzenia i obrazach funkcjonowania kobiet w kulturze. Artystka związana z Krytyką Polityczną, współzałożycielka Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej.
Martina Kuzmanović
Urodzona w Belgradzie serbska poetka i pisarka. Autorka książek Ovo telo je hotel i Van sezone. Obecnie mieszka i pracuje w Warszawie. Lubi figi, morze i słońce. Ostatnio przygotowała zbiór poezji pod redakcją Zvonko Karanovicia, który ukazał się się nakładem „Enclavy”.
Diana Lelonek
Absolwentka wydziału Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2014), gdzie ukończyła też Interdyscyplinarne Studia Doktoranckie, doktorat w zakresie sztuk wizualnych (2019). W swoich pracach odnosi się do relacji ludzkiego i innych gatunków, redefinicji pojęcia Natury. Używa różnych mediów od fotografii, obiektów, instalacji dźwiękowych, wideo po zielarstwo i przetwórstwo owoców. Laureatka nagród m.in. Paszport Polityki (2019), Nagroda Fundacji Vordemberge-Gildewart (2018), Show Off na Miesiącu Fotografii w Krakowie (2014), ReGeneration 3 w Musée de l’Elysée w Szwajcarii (2014), Nominacja do Talentów Trójki (2017), Nominacja do Grand Prix Fotofestiwal (2018). Swoje prace pokazywała m.in. na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej RIBOCA, Ryga; The Edith-Russ-Haus gallery, Oldenburg; Culturescapes Festival, Bazylea; w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski; Galerii Arsenał, Białystok; Le Musée de l’Elysée, Lozanna; MOCAK, Kraków; Miesiąc Fotografii w Krakowie; Temporary Gallery, Kolonia; Museo Amparo, Meksyk; Tokio Photographic Art Museum; Tallin Art Hall; WRO Biennale.
Dina Leonova (DINKA) – Дзіна Ляонава (ДЗІНКА)
DINKA to białoruska artystka mieszkająca w Warszawie. W 2011 roku Dina uzyskała tytuł magistra architektury w Mińsku i przez rok pracowała jako architektka w Moskwie. W 2013 roku Dina wróciła do Mińska i zajęła się pracą jako graficzka oraz wychowywaniem dziecka. Od 2015 roku DINKA zajmuje się konsekwentnie malarstwem akwarelowym, pomimo zobowiązań zawodowych i radykalnych zmian życiowych: przymusowej emigracji z Białorusi ze względu na sytuację polityczną w 2021 roku, przeprowadzki do Kijowa i późniejszej ewakuacji do Warszawy w 2022 roku.
Maria Martos – Марія Мартос
Nauczycielka tańca współczesnego, improwizacji tanecznej, praktyk performatywnych i cielesnych dla dzieci i dorosłych. Współorganizatorka szkoły tańca dla dzieci „Cheloveki” z siedzibą w Kijowie. Organizatorka różnych interdyscyplinarnych laboratoriów, łączących taniec z różnymi formami sztuki, jak rysunek, architektura, rzeźba, literatura, muzyka itd. Organizatorka letnich szkół tańca dla dzieci oraz edukacyjnych projektów tanecznych dla dorosłych. Tancerka, performerka.
Olga Mysłowska
Wokalistka, kompozytorka, songwriterka i tłumaczka, pracująca na styku muzyki, teatru i performansu. Jako śpiewaczka (sopran) specjalizowała się w wykonawstwie muzyki barokowej, obecnie jest związana z warszawską sceną muzyki alternatywnej i wytwórnią Requiem Records. Razem z Danielem Pigońskim gra w zespole Polpo Motel. Współpracowała m.in. z Warszawską Orkiestrą Rozrywkową, Raphaelem Rogińskim (z którym nagrała współczesne wersje utworów Henry’ego Purcella), Patrykiem Zakrockim, Michałem Pepolem, Marcinem Maseckim, Pawłem Szamburskim. Tworzy muzykę teatralną i występowała w spektaklach w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, Marty Górnickiej, Marcina Libera, Marty Ziółek, Tomasza Cymermana, Pawła Świątka, Łukasza Kosa i Grzegorza Laszuka. Tłumaczy komiksy i filmy.
Raphael Rogiński
Gitarzysta, kompozytor i wykonawca, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Wykształcony jazzowo i klasycznie edukację poszerzył o muzykologie i etnomuzykologie. Miks tych dwóch dróg jest wyznacznikiem stylu jego twórczości pod względem kompozytorskim jak i wykonawczym. Związany z kulturą żydowską, prowadzi badania nad jej zapomnianymi tradycjami przekładając ich znaczenie na współczesność. Z tych poszukiwań wynikają liczne projekty których jest liderem.
Hubert Zemler
Perkusista, kompozytor i improwizator swobodnie przemieszczający się pomiędzy muzycznymi kategoriami. Ceniony interpretator muzyki nowej, perkusista jazzowy, autor albumów solowych z pogranicza awangardy, elektroniki i muzyki etnicznej oraz twórca ścieżek dźwiękowych do filmów i animacji. Współpracował między innymi z Felixem Kubinem (tworzą wspólnie duet CEL), Toddem Bartonem, Jonem Gibsonem, Evanem Ziporynem, Gyanem Rileyem, Johnem Tilbury, Agusti Fernandezem, Wacławem Zimplem (trio LAM), Piotrem Kurkiem (Piętnastka), Kamilem Szuszkiewiczem (Zebry a Mit, Istina, Zvanai), Piotrem Bukowskim (duet “Opla”), zespołem muzyki współczesnej Hashtag Ensemble oraz grupą Mitch&Mitch.