widziana od tyłu kobieta idąca ulicą

MICHAŁ BORCZUCH i EUGENIA BALAKIREVA


widziana od tyłu kobieta idąca ulicą
widziana od tyłu kobieta idąca ulicą

Eugenia BalakirevaЯўгенія Балакірава
Była studentka Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuki, kierunek reżyseria teatru lalek. Reżyserka czytań performatywnych na bazie Centrum Dramaturgii Białoruskiej w latach 2018- 2020. Odeszła ze studiów białoruskich z powodu sytuacji politycznej w 2020 roku, a 2021 roku przeprowadziła się do Polski. Pierwszy jej dramat opisujący jej trudną relacje rodzinną w kompilacji z obecnym tematem politycznym był opublikowany w rosyjskim magazynie „sztuka kino” w 2021 roku, w numerze poświęconym protestom białoruskim. Obecnie jest studentką 3. roku Wydziału Reżyserii Dramatu na Akademii Sztuk Teatralnych, kierunek dramaturgia. Wyreżyserowała czytanie performatywne białoruskiego dramatu „Morze Kristiny” w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Asystentka Michała Borczucha w pracy nad spektaklem dyplomowym AST „Anioły w Ameryce”. Dostała nagrodę 2. stopnia w konkursie magazynu Kontakt „Pamiętniki uchodźcze”.

Michał Borczuch
Reżyser teatralny i filmowy. W teatrze zaczął od adaptacji klasyki literatury, takich jak „Werter”, „Lulu”, „Leonce i Lena” czy „Faust”. Później, pracując z osobami autystycznymi, niewidomymi i dziećmi z domu dziecka, wprowadzał do teatru co raz bardziej dokumentalne przestrzenie. Eksperymentując i wychodząc poza przyzwyczajenia publiczności teatralnej. W ostatnich latach koncentruje się na budowaniu i opowiadaniu osobistych, historii, swoich i aktorów z którymi regularnie pracuje. Jak we spektaklach: „Wszystko o mojej matce” (2016), „Zew Cthulhu” (2017), „Żaby” (2018), czy „Kino moralnego niepokoju” (2019). Od czasu do czasu powraca do wielkich narracji, jak w „Apokalipsie” (2014) przywołującej postać Fallaci i Pasoliniego lub w „Mojej walce” (2017) swobodnej i osobistej adaptacji wielotomowej powieści Karl Ove Knausgaard. Ostatnie jego premiery to „Przemiany”  (2021)  z udziałem warszawskiej i bydgoskiej młodzieży oraz „Mieszkanie na Uranie” (2022) wg esejów Paula B. Preciado. Wielokrotnie nagradzany w Polsce. Laureat Pasportu Polityki w kategorii Teatr w 2018 roku. Pracuje także za granicą w Polsce (Dusseldorf, Lubljana, Berlin, Monachium).

widziana od tyłu kobieta idąca ulicą
WARSZAWO MOJA WARSZAWO | 2024

WARSZAWO MOJA WARSZAWO | 2024

FESTIWAL O BYCIU RAZEM
15-17 listopada 2024

Dowiedz się więcej