20 sierpnia 2022
godz. 19
wstęp wolny
Organizator/ka: Krytyka Polityczna
20 sierpnia 2022
godz. 19
wstęp wolny
Organizator/ka: Krytyka Polityczna
OPISY FILMÓW i PLAN WIECZORU
PRZESZEDŁEM – 2020, czas 25 minut
Dokumentacja performance powstała na wystawe STRACH w Galerii Arsenał w Białymstoku. W rocznicę pierwszego Marszu Równości w Białymstoku, dokładnie w rocznicę, założyłem na siebie tęczową flagę i przeszedłem przez trasę marszu. Z Maćkiem Piaseckim, operatorem, spodziewaliśmy się najgorszego, nie wydarzyło się nic, więc stąd ścieżka dźwiękowa z wydarzeń rok wcześniej, które transmitował Anton Ambroziak dla oko.press. Niecałe 48h po nagraniu, zgłosiłem się do szpitala na Sobieskiego, gdzie dochodziłem do siebie przez kilka tygodni. WARSTWA AUDIO: napisy polskie
POLSKA – 2012, czas: półtorej minuty
Zależało mi na wrażeniu, że wielokrotne powtarzanie słowa POLSKA w różnych układach nie prowadzi do niczego i staje się pustym sloganem. Film dostał wyróżnienie na festiwalu Punkty Widzenia w Łodzi, dyplom podpisywał Józef Robakowski, ja go nie odebrałem, bo bałem się pojechać wtedy do Łodzi, mimo tego, że dwa tygodnie wcześniej mówiono mi, że “po tym ostatnim morderstwie jest dużo bezpieczniej”. WARSTWA AUDIO: każdy z mężczyzn wypowiada (wykrzykuje) słowo POLSKA w innym tempie i innym momencie. Jeden z nich “wyśpiewuje” je na melodię zwrotki hymnu Polski.
PUSTE – 2010, czas: niecałe osiem minut
Dokumentacja performance pod budynkiem Sejmu w czerwcu 2010, staliśmy z białymi transparentami, rozdawaliśmy białe ulotki, było OK. Praca powstawała w weekend pomiędzy pierwszą a drugą turą wyborów prezydenckich, żeby ”nie miała wydźwięku politycznego” co się nie udało. Autorką zdjęć jest Agnieszka Świercz. WARSTWA AUDIO: wideo jest bez dźwięku. W trakcie naszego performance uruchomiła się sąsiednia “grupa performerska” z głośnymi tekstami z megafonów, więc w trakcie montażu zrezygnowałem z dźwięku, bo “przeszkadzał”.
KSIĘGARNIA
łączny czas trwania filmów około 5 minut
KONCERT – 2013, czas: trzy minuty
Facet, z którym gram na wiolonczeli, to Eugeniusz Zboralski, poznanski wiolonczelista i pedagog na Akademii Muzycznej. Kiedy dojeżdżaliśmy tam na zjazdy, nocowaliśmy u nich w mieszkaniu, bo wynajmowali z żoną pokoje w swoim mieszkaniu. Oni oboje byli cholernie życzliwymi i sympatycznymi ludzmi, nie pamietam, dlaczego chciałem zrobić tę pracę, ale bardzo cieszyłem się, ze Eugeniusz zgodził się wziąć w niej udział. WARSTWA AUDIO: gramy Preludium z I Suity na wiolonczelę solo G-dur Jana Sebastiana Bacha. Eugeniusz gra poprawnie, ja fałszuję, zgrywamy się tylko w dwóch momentach, w środku utworu i na końcu.
BEZ TYTUŁU – 2011, czas: półtorej minuty
Przypomniałem sobie o tej pracy niedawno, w trakcie pandemii i „imprezek na zoomie”. To są synchronicznie zmontowane widea przypadkowych osób z Youtube, które odtwarzają choreografię z serialu Glee, patrząc jednocześnie w monitory komputerów. WARSTWA AUDIO: brak. W oryginale była to piosenka “Say a little prayer” wykonywana pierwotnie przez Arethę Franklin
PODCASTOWNIA
łączny czas trwania filmów około 17 minut
ZASŁONA DYMNA – 2010, czas: dwie i pół minuty
Na drugim roku studiów mieliśmy obowiązkowe zajęcia w pracowni Piotra Chojnackiego, gdzie asystentem byl Kamil Wnuk. Obaj byli i są nadal pierdolonymi psychopatami. stosowali system nauczania, który wymagał „złamania” studenta dla “dobra” jego artystycznego rozwoju, przy okazji byli homofobami i pewnie nadal są. Ledwo zaliczyłem pierwszy semestr, w trakcie drugiego udawalem, że robię jakąś idiotyczną pracę o „przekraczaniu swoich granic”, czyli bawię się z psem i kotem na trawie, a że jestem alergikiem, to jest to dla mnie śmiertelnie niebezpieczne. Na zaliczeniu zmusiłem ich, żeby obejrzeli „coś jeszcze”, co było właśnie filmem ZASLONA DYMNA. Usłyszałem, że „dorośli ludzie mają granice, których nie przekraczają” i parę innych równie idiotycznych rzeczy, ale po tym zaliczeniu odpuścili mi, i nigdy więcej nie musiałem pojawiać sie u nich na zajęciach. I na tym mi zależało. WARSTWA AUDIO: odgłosy stosunku analnego, trzeszczące łóżko, różne natężenie oddechu i wzdechów.
THE FACE – 2011, czas: półtorej minuty
Tutaj interesowaly mnie różnice w wyrazie twarzy w zaleznosci od…. Bohaterem filmu jest Dean Monroe, kiedyś był moim ulubionym aktorem. WARSTWA AUDIO: brak
NOTATNIK – 2022, czas trwania: dwanaście minut
Film powstał specjalnie na qFest w Splicie w tym roku. Bardzo nie chciałem, żeby wszyscy oglądali ten notatnik, żeby go dotykali i ślinili, więc nakręciłem ten film z pomocą Diany Lelonek i Piotra Fiedlera. Notatnik jest oparty na bazie moich “zdjęć z komórki”, towarzyszyli mi na nich mężczyźni, którzy woleliby zostać anonimowi, stąd decyzja o rysowaniu, żeby zanonimizować ich twarze. Chciałem też jakoś podsumować to “różne stylistycznie” archiwum i znaleźć dla niego wspólny mianownik, rysunek okazał się znowu właściwym rozwiązaniem. WARSTWA AUDIO: brak
SKRZYDŁO
łączny czas trwania filmów około 4 minut
FANABERIE – 2009, czas: trzy minuty
To film z pierwszego roku studiów. Razem z Ewą czytamy z offu komentarze na swój temat, ktore słyszelismy od znajomych na temat naszych wyglądów. Zbieraliśmy te teksty dość długo, ja wpisywałem je w smsy w telefonie, bo mój wtedy nie miał opcji “notatnika”. Kiedy przyszedł czas zdjęć, okazało się, że włosy Ewy odrosły, ale zgoliła je na potrzeby mojego zaliczenia. Ewa = dzięki. WARSTWA AUDIO: napisy po angielsku
GŁOWA ŚWIĘTEGO PAWŁA – 2009, czas: minuta
W roku 2000 pojechalem do Wloch z mama na objazdową pielgrzymkę, tata zachorowal i nie mógł z nią jechać jak to bylo zaplanowane. Chodząc po Rzymie, przewodniczka opowiedziała nam legendę o śmierci świętego Pawła, jak to została mu odcięta mieczem głowa, która później skakała po Rzymie i tam gdzie upadła, wytryskiwało źródło i budowano tam kościół. Potem do końca pobytu w Rzymie widziałem wszędzie skaczącą odciętą głowę świętego Pawła. WARSTWA AUDIO: brak
godz. 20
prezentacja wyników kwerendy w największych na świecie archiwach LGBT One Archives w Kalifornii i archiwach Tom Of Finland Foundation, które powstały w trakcie Pawła trzymiesięcznej rezydencji artystycznej w tej drugiej instytucji.
PAWEŁ ŻUKOWSKI – rocznik 1979, absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie ukończył wydział komunikacji multimedialnej. Autor i współautor kilku głośnych akcji społecznych (LGBT TO JA, DAMY RADĘ, LIST, NAPISY KOŃCOWE). Jego prace prezentowane były m.in: w Tom Of Finland Foundation w Los Angeles, A.I.R. Gallery w Nowym Jorku, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, galerii lokal_30 w Warszawie, BWA Wrocław, BWA Zielona Góra, The Ballery w Berlinie, w Galerii Arsenał w Białymstoku, MOS Gorzów, Shefter Gallery w Krakowie, galerii Fundacji Dzielna w Warszawie, Stoboskop Art Space w Warszawie, galerii Doris Ghetta w Ortisei, Kunstverein Schattendorf w Austrii, w Salonie Akademii w Warszawie oraz w garderobie Kim Lee. W swoich pracach stara się poruszać niewygodne tematy, korzystając ze swojej JESZCZE uprzywilejowanej pozycji społecznej. NIE POTRAFIE PISAC O SWOJEJ PRAKTYCE ARTYSTYCZNEJ W TRZECIEJ OSOBIE, NIESTETY.