Jasna 10 | Społeczna Instytucja Kultury Krytyki Politycznej
26 kwietnia 2024
od godz. 18
wstęp wolny
Organizator/ka: Krytyka Polityczna
PRACE:
Drobny ciężar, którego potrzebuję, 2024
wideo: Zuzanna Głód, Alek Grzybek
Wideo jest połączeniem opowieści o działaniu Drobny ciężar, którego potrzebuję i dokumentacji warsztatu o tym samym tytule, który odbył się w ramach wystawy Połączenia w 2024 roku. Warsztat był przestrzenią wymiany doświadczeń i sposobów łagodzenia napięć, troski o siebie, doświadczania przyjemności. Materiałem, z którym pracowały osoby uczestniczące, tytułowym „drobnym ciężarem”, były pestki wiśni. Jednym ze źródeł inspiracji dla działania Drobny ciężar, którego potrzebuję jest kołdra obciążeniowa, która może zostać wykonana między innymi z pestek owoców. Stymuluje czucie głębokie i wpływa na autonomiczny układ nerwowy. Jest polecana wszystkim osobom, dziecięcym i dorosłym, które doświadczają stresu, trudności z zasypianiem, diagnozą spektralną, doświadczających stanów lękowych, depresji, objawów syndromu stresu pourazowego, wysokowrażliwych.
Wasze Rzeczy, 2019
autorki tkaniny: Zaira Avtaeva, Khava Baskhanova, Liana Borchashvilli, Pamela Bożek, Ayna Maltsagova, Zalina Tavgereeva, Makka Visengirieva
współpraca: Stowarzyszenie „Dla Ziemi”, Natalia Gunina
video: HaWa – Aneta Wawrzoła, Grzegorz Habryn
Wideo dokumentuje proces dzielenia dwudziestometrowej tkaniny Wasze Rzeczy, który został przeprowadzony przez konserwatorki w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi na potrzeby ekspozycji w ramach 16. Międzynarodowego Triennale Tkaniny.
Unia polsko-maltańska pod flagą biało-czerwoną, 2018
video: Pamela Bożek
Wideo dokumentuje proces ręcznego szycia flagi polsko-maltańskiej przez Lamiego, którego poznałam podczas programu rezydencyjnego w Valletcie. Zostało zrealizowane w ramach Programu Rezydencji Orfeo & Majnun Europejskiej Stolicy Kultury w Valletcie. Opis pochodzący z 2018 roku: „Polskę i Maltę łączy flaga i niechęć. Biało-czerwona polityka migracyjna opiera się na konsekwentnych odmowach, deportacjach, ochronie granic przez ich uszczelnianie, radykalnych wypowiedziach i nieetycznych, niemoralnych międzynarodowych porozumieniach. Jako polska artystka na rezydencji postanowiłam dokonać symbolicznej unii naszych państw, wykorzystując wizualne podobieństwo flag. Unia ta realizuje również przewrotnie proroctwo z czasów zaborów obiecujące nam Polkom i Polakom „Rzeczpospolitą od morza do morza” – romantyczną wizję największej świetności. Unia polsko-maltańska flag i interesów została zawarta poprzez połączenie flag rękami polskiej rezydentki i uchodźcy z Wybrzeża Kości Słoniowej – Lamiego, który przebywa na wyspie od trzech lat”.
Ptaki Polski, 2020
wideo: Pamela Bożek, Jan Jurczak
Praca zrealizowana podczas pandemii w ramach pierwszej edycji prowadzonego przez Jasną 10 Programu Wzmocnienia Środowisk Twórczych. Tak pisaliśmy o niej wtedy: „Ptaki Polski to działanie, które prowadzimy w Ośrodku dla Cudzoziemców/mek w Łukowie. Po blisko trzech miesiącach zamknięcia ośrodków, w czerwcu tego roku, zdecydowałyśmy się przeprowadzić tymczasowo w jego okolice – próby spotkań on-line przy braku szybkiego Internetu i niewystarczającej ilości urządzeń okazały się frustrujące i nie spełniały oczekiwań żadnej ze stron. Ptaki Polski mają wymiar edukacyjno-performatywny, dzieją się w okolicznych parkach i lasach. Skupiamy się przede wszystkim na podtrzymywaniu budowanej od lat relacji, podejmując jednocześnie wspólne działania wizualne. Ptaki Polski to również tytuł atlasu Jana Sokołowskiego – opisane pięknym, poetyckim językiem historie ptaków obserwowanych na terytorium państwa polskiego, które stały się dla nas inspiracją i do których odwołujemy się na poziomie wizualnym i merytorycznym. Każda osoba biorąca udział w działaniach stała się ptakiem – poznaje jego wygląd i zwyczaje, wspólnie budujemy gniazda. Ptaki Polski to jednak przede wszystkim refleksja nad wolnością, istotą granic i przynależnością – identyfikujemy się z istotami, których naturą jest migrowanie”.
Pamela Bożek (ona/jej) – artystka, aktywistka i edukatorka, mama Ignacego. Zajmuje się działaniami opiekuńczymi i wspólnotowymi, a także edukacją i współpracą na rzecz solidarności, dostępności i równości. Specjalizuje się w tworzeniu narzędzi i strategii współpracy i działań w polu sztuki współczesnej, które uwzględniają potrzeby i prawa osób dziecięcych, niedorosłych i dorosłych z doświadczeniem uchodźczym i migracyjnym. Entuzjastka childhood studies.
W ramach poszerzania pola sztuki współpracuje z organizacjami pozarządowymi, m.in. Fundacją w Stronę Dialogu, Stowarzyszeniem „Dla Ziemi”, Fundacją Kobiety Wędrowne, Fundacją Jesteśmy Dla Was.
Laureatka Stypendium im. Bogny Olszewskiej przyznawanego za działania na rzecz dostępności przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Fundację Nieograniczona (2019). Jej rozprawa doktorska pt. Z ziemi polskiej do Polski, napisana pod opieką prof. Iwony Demko i prof. Krzysztofa Wodiczki, została wyróżniona w konkursie Fundacji Gessel dla Zachęty (2024).
Równolegle do praktyki artystycznej pracuje w sektorze pozarządowym w obszarze ochrony praw człowieka – jako członkini Zarządu fundacji Juniper realizuje działania na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa dziewczyn, kobiet, osób socjalizowanych do tej roli i z doświadczeniem życia jako dziewczynki/kobiety. Jako członkini działu dostępności Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie merytorycznie opiekuje i koordynuje działania rozwijające etyczne praktyki sojusznicze instytucji kultury.
Jej prace i praktyki były prezentowane m.in. w Galerii Arsenał w Białymstoku, Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu, Galerii BWA we Wrocławiu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, CHAT w Hong Kongu.