Maja Staśko i Patrycja Wieczorkiewicz w „Gwałcie polskim” oddają głos osobom zgwałconym. Historie Marty, Renaty, Julii, Magdy, Dawida czy Heart to tak naprawdę historie, w których zawierają się tysiące innych, podobnych. To opowieści mieszkanek wsi i mniejszych miejscowości, pracownic fizycznych, bezrobotnych i wielodzietnych matek, osób niepełnoletnich, aktywistek, studentek, ale i kobiet dojrzałych. I choć składające się na książkę teksty poparte są analizą akt sądowych, czy rozmowami z rodziną i przyjaciółmi skrzywdzonych, to najważniejsze w nich są narracje ich samych. W historiach tych, choć rożnych, autorki rozpoznają mechanizmy i schematy, które rządzą myśleniem skrzywdzonych, policji, sądów, mediów i społeczeństwa.
„Gwałt. Głosy” w reż. Agnieszki Błońskiej, na podstawie tekstu Sylwii Chutnik, to teatralny protest przeciwko powszechnemu zjawisku przemocy seksualnej wobec kobiet. To próba zmierzenia się ze złożonością tego problemu, dekonstrukcji potocznego myślenia i zakwestionowania społecznej percepcji. To oddanie głosu tym, które najczęściej nie są pytane: kobietom, które doświadczyły przemocy. Kobietom, które swoim wielogłosem opowiadają o doświadczeniu nieposiadającym narodowości, wieku ani orientacji. O gwałcie. Głosy kobiet przeplatają się tu ze sobą, nawiązując do indywidualnych doświadczeń i odrębnych historii. Historii, które zdarzyły się naprawdę.
W rozmowie o kulturze gwałtu w Polsce, wzięły udział Maja Staśko, Agnieszka Błońska i dr hab. Magdalena Grabowska, specjalistka w dziedzinie gender studies oraz historii ruchów kobiecych. Poprowadziła ją Agnieszka Wiśniewska, redaktorka naczelna www.krytykapolityczna.pl.
Organizator/ka: Krytyka Polityczna