Maximiliano Bober
Kompozytor, improwizator i artysta dźwiękowy z argentyńskiej Patagonii. Jego twórczość bada relacje między tłumaczeniem, oralnością, pisaniem i sztuką dźwięku, koncentrując się na związkach między dźwiękiem a literaturą. Poprzez swoje projekty tworzy przestrzenie solidarności i przyjaźni oparte na słuchaniu. Współpracował z takimi festiwalami jak Kyiv Music Fest, Ad Libitum, Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna, Wandelweiser Klangraum festiwal (Dusseldorf), Atemporanea (Buenos Aires). W 2021 r. komponował i prowadził projekt „Opowiadanie jest słuchaniem” otwarte dla przechodniów, spacerowiczek i wszystkich mieszkańców i mieszkanek Pragi-północ ze wsparciem Instytutu Otwartego. W 2022 r. założył zespół kameralny Ensemble del Cerro, a w 2023 r. wytwórnia Rumiarec wydała płytę „Cantos a Nenette” wykonana na festiwalu Musica Privata. W 2024 r. wytwórnia Sello Postal wydała jego pracę dźwiękową o warszawskim metrze „Metro 1: Kabaty-Młociny”. W maju 2024 ukraiński baryton Andrii Koshman wykonał w Międzynarodowym Festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna” utwór Bobera inspirowaną wierszami ukraińskiej poetki Irini Tsilyk. W październiku 2024 prezentował nowe dzieło teatru muzycznego „Słuchałośmy: O stawaniu się przestrzeni. Post-opera spacjalizowana” na wrocławskim festiwalu „Canti Spazializzati”. Od 2017 r. mieszka i pracuje w Warszawie.
Adam Kozicki
Urodzony w 1992 r. w Warszawie absolwent Wydziału Grafiki oraz Wydziału Malarstwa stołecznej ASP. Grand Prix ex aequo 46. edycji Biennale Bielskiej Jesieni (2023). Grand Prix ex aequo 14. edycji konkursu Gepperta (2023). Laureat Nagrody mBanku „m jak malarstwo” (UpComing, 2021), III nagrody w 45. edycji Biennale Bielskiej Jesieni (2021). Jego prace w 2022 roku brały udział m.in. wystawie zbiorowej „Niepokój przychodzi o zmierzchu” w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki oraz 14. edycji festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE – „Walka o ulice” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Bliska jest mu idea (post)sztuki, w ramach której zaangażowanie społeczne jest trwale złączone z twórczym aktywizmem.
Zoya Laktionova
Was born in Mariupol (Ukraine), in a working class family in 1984. She is a filmmaker and visual artist who uses moving images, photography, and texts in her works. Zoya aims to convey emotions through art metaphors intertwined with the dramatic language of cinema. In her artistic practice, she adopts micro-history, auto-ethnography and creative storytelling to unfold the complexity of greater events and historical contexts. This often makes it difficult to clearly allocate Zoya’s films, which is why they are shown both at film festivals (DOK Leipzig, FID Marseille, Cottbus etc) and in art museums such as the Center Pompidou, Palais de Tokyo in Paris or the MUMOK in Vienna. Zoya is a recipient of the Harriman Institute Residency at Columbia University ’22-23, Civitella Visual Arts Fellow `23-24, Academy of Fine Arts Vienna Resident `23-24, Film Independent Global Media Makers Fellow `24, Cite Internationale des Arts resident `24-25. Before the start of a full-scale war of Russia against Ukraine (24/02/22), Zoya lived in Kyiv and worked as an independent artist and documentary filmmaker. Also there are a lot of info on my website: https://www.zoyalaktionova.com
Zoi Michailova
Ukraińska kompozytorka utworów do spektakli teatralnych, performansów i sztuki wideo. Po przeprowadzce w 2014 roku do Warszawy rozpoczęła współpracę z czołowymi przedstawicel(k)ami środowiska taneczno-wizualnego. Często pracuje kolektywnie, od 2017 roku współtworzy Kem, warszawski kolektyw queerowo-feministyczny, którego działania koncentrują się na styku choreografii, performansu, dźwięku i praktyk aktywistyczno-społecznych. Od 2022 roku współpracuje w roli kompozytorki z Centrum Sztuki Włączającej/Teatrem 21, który jest pierwsza społeczną instytucją kultury w Warszawie w całości dedykowaną twórczości artystów z niepełnosprawnościami. Chociaż woli pozostawać głównie poza centrum uwagi, Zoi stworzyła swój niepowtarzalny muzycznie styl, wyeksponowany najczęściej w synergii z tańcem i sztuką teatralną. W swoich muzycznych utworach w dużej mierze eksponuje alienację i eteryczność, jak również ruchome granice między barwą a rytmem. Jej pejzaże dźwiękowe często składają się z chóralnych singularności, zawiesistych dronowych brzmień, sampli nagranych w zbliżeniach amsr czy delikatnych pulsów, przełamywanych narastającym elektronicznym blastem. zoimichailova.com
Olga Mzhelskaya
Cultural manager and curator. Born in 1986 in Minsk, Belarus. Currently lives in Warsaw. Engaged in assistance to Belarusian cultural figures with integration in Poland, in particular through the project „Language of Culture”. Curator of exhibitions and educational projects. Works with Belarusian and Polish artists. Сo-author of interactive books about Belarusian art for children. Author of the blog and video project “The Little Hedonist” about art. Collaborates with the Museum of Modern Art (MSN), the Old Town Cultural Centre (SDK) and Promocyjna Gallery, Warsaw Cultural Observatory (WOK) and other cultural institutions. Interests: working with communities, cultural heritage, politics, feminism, social projects (highlighting shadow issues). Co-founder of the dyslexia initiative Dyslexia Community (outreach, education, specialized care) and author of the performance about dyslexia ‘I’m sorry, I’m very ashamed’ (exhibition ‘Warszawa w Budowie’, MSN 2021)
Jerzy Rogiewicz
Kompozytor, perkusista i pianista. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie studiował u Zbigniewa Bujarskiego, Krzysztofa Pendereckiego (instrumentacja) i Magdaleny Długosz (muzyka elektroniczna). Jako instrumentalista-improwizator występował m.in. z Toshinori Kondo, Kazuhisa Uchihashi, Hannoda Taku, Pink Freud, Pawłem Szamburskim, Piotrem Zabrodzkim, Tomaszem Dudą. W latach 2005-2012 współtworzył jazzowy zespół Levity. Od 2010 stale współpracuje z pianistą i kompozytorem Marcinem Maseckim w licznych projektach, takich jak duet Ragtajmy, Trio Jazzowe, Jazzband Myłynarski-Masecki. W 2018 roku ukazała się jego pierwsza solowa płyta, z autorskimi aranżacjami kolęd na zestaw perkusyjny solo (Kolędy, wyd.Lado ABC 2018) Ważny element jego twórczości to muzyka dla dzieci. W 2014 roku razem z Igorem Nikiforowem założył zespół Jerz Igor, grający autorską muzykę dla najmłodszych. W 2019, w ramach zakończenia wystawy muzeum Polin „W Polsce Króla Maciusia” napisał bajkę muzyczną na dziecięce głosy solowe, chór i orkiestrę symfoniczną Król Maciuś I, na podstawie powieści Janusza Korczaka, zaadaptowaną przez Grzegorza Uzdańskiego. Obecnie realizuje stypendium artystyczne Miasta Stołecznego Warszawy, w ramach którego pisze i wraz z Małą Orkiestrą Nowego Teatru przygotowuje „Symfonię dziecięcą”. Ceniony jako kompozytor muzyki filmowej, m.in. do filmów Krew Boga (2018, reż. Bartek Konopka), Miasto (2021, reż Marcin Sauter) Fucking Bornholm (2022, reż. Anna Kazejak). W duecie z Bartkiem Tycińskim stworzył ścieżki dźwiękowe do seriali Morderczynie (2023, ViaPlay), Absolutni Debiutanci (2023, Netflix). Jest również autorem muzyki do popularnego serialu komediowego 1670 (2023, Netflix)
Sefa Sagir
Is a multidisciplinary multimedia artist, technologist, musician, researcher, and performer. He is currently an instructor at the Polish-Japanese Academy of Information Technology in the New Media Arts Department. His works explore the dynamic intersection of art and technology, creating immersive, interactive experiences that captivate audiences. His practice blends immersive visual systems, sound design, and contemporary new media ideologies, resulting in powerful real-time audiovisual performances and installations. Sefa’s current focus lies in theatrical and audio-visual performances, where he implements dramaturgical frameworks to fuse design, sound, and technology. His passion for multidisciplinary creation leads him to synthesize diverse fields—art, technology, politics, and economics—into cohesive experiences that resonate across audiences.
Maksim Shved
Artysta wizualny i dokumentalista Maksim Shved urodził się w Mińsku na Białorusi. Po ukończeniu wydziału nauk politycznych Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego założył własną działalność gospodarczą. W wieku 33 lat Maksim dokonał zasadniczej zmiany w swoim życiu i zaczął studiować film dokumentalny. Uczył się w Sankt Petersburgu i Mińsku, ale przełomem w tej drodze było ukończenie programu DOC PRO w Szkole Wajdy w 2016 roku. Jego debiutancki dokument „Czysta sztuka” miał premierę na 59. Krakowskim Festiwalu Filmowym, zdobył nagrodę dla najlepszego reżysera na „ArtDocFest” w 2019 roku i kilka nagród na światowych festiwalach. Na początku 2022 roku z powodu represji w swoim kraju Maksim musiał przeprowadzić się do Gruzji, a następnie do Polski. Nadal rozwija i produkuje filmy oraz bierze udział w projektach artystycznych związanych z traumą na Białorusi. W 2023 roku Maksim Shved został jednym z pierwszych członków BIFA – Białoruskiej Niezależnej Akademii Filmowej.
Katarzyna Szyngiera
Reżyserka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Szkoły Wajdy. Laureatka Paszportów Polityki, nagrody Onetu OLŚNIENIA, wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG, Nagrody Teatralnej Miasta Gdańska, tytułu POMORZANKA ROKU oraz Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury SPLENDOR GEDANENSIS za musical „1989”. Laureatka Lauru Konrada XX Festiwalu „Interpretacje” za spektakl „Lwów nie oddamy!”. Laureatka nagrody głównej festiwalu Konfrontacje Młodych „m-teatr” oraz Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka żywa” za spektakl „Świadkowie albo nasza mała stabilizacja”. Współpracowała z teatrami w całej Polsce, m.in. z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, Teatrem Szekspirowskim w Gdańsku, Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Wrocławskim Teatrem Współczesnym. W ramach projektu WFDiF „Teatroteka” zrealizowała teatr telewizji „Zgaga”. Wyreżyserowała krótki film „Onset adulthood”. Współautorka reportaży (z Mirosławem Wlekłym) publikowanych w Magazynie Reporterów „Duży Format”. Nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej za reportaż „Swarka”.
Bartosz Weber
Multiinstrumentalista, założyciel i współzałożyciel grup MIR, Molar, Błysk!, członek Mitch & Mitch i stowarzyszenia Lado ABC. Obecnie wraz Miłoszem Pękalą współtworzy grupę MIR, świeżo założone trio Błysk!, oraz skupia się na pracy nad projektem pod nazwą Molar (Weber/Fetler/Prościński). Jako gitarzysta i samplerzysta pół żywota spędził we własnym zespole Baaba, z którym na początku XXI wieku nagrywał i wykonywał autorską muzykę z pomocą uznanych postaci polskiej sceny alternatywnej. Grupa ma na koncie 5 (albo 9, zależy, jak liczyć) albumów i koncerty w klubach i na uznanych festiwalach w Polsce, Anglii, Niemczech, Rosji, Francji i USA. Kontynuacją grupy Baaba ma być grupa Trolej, która zapoczątkowała swoją działalność koncertową w sierpniu 2024. Jest również członkiem Mitch & Mitch, gdzie realizuje się jako gitarzysta, klawiszowiec, perkusista, perkusjonalista i operator samplera. Z grupą nagrał 4 płyty, zwiedził całą Europę, docierając również do Brazylii i Izraela. Weber gra z Grzegorzem Tarwidem w duecie Weber / Tarwid Prowadzi również label o nazwie Tapes Webala.
Zuzanna Wrońska
Piosenkarka, songwriterka, kompozytorka, współzałożycielka zespołu Ballady i Romanse wraz z siostrą Barbarą, z którą stworzyła m.in. muzykę do filmu „Córki dancingu”. Z kolei z Marcinem Macukiem stworzyła ścieżkę dźwiękową dramatu „Silent Twins”. Autorka piosenek do spektakli teatralnych: „Święta Kluska” „Monstera” „Dropie”. Pali papierosy nie elektroniczne i ma krótkie włosy.
Liliana Zeic
(ona/jej) – queerowo-feministyczna artystka wizualna, doktora sztuki. Pracuje z metodami rzemieślniczymi, wideo, fotografią oraz tekstem tworząc intermedialne i performatywne projekty oparte na badaniach artystycznych. Finalistka Forecast Forum w Haus der Kulturen der Welt w Berlinie w 2017 roku. Laureatka nagrody publiczności: Spojrzenia 2019. Jej prace pokazywane były na ponad 140 wystawach grupowych i indywidualnych w Polsce i za granicą, oraz znajdują się w kolekcjach publicznych (Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Współczesne Wrocław, Galeria Miejska Arsenał). Pracuje na wrocławskim ASP, mieszka w Warszawie. Reprezentowana przez galerię lokal_30. Pod nazwiskiem Liliana Zeic tworzy od lutego 2021 roku.
*
Wojtek Zrałek-Kossakowski
Artysta pogranicza teatru i muzyki, animator kultury. Dramaturg, autor scenariuszy, reżyser i twórca muzyki pracujący w Polsce (m. in. w warszawskim Teatrze Studio, gdańskim Teatrze Wybrzeże, poznańskim Teatrze Nowym) i w Niemczech (Maxim Gorki Theater w Berlinie). Laureat licznych nagród, m. in.: Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego, Nagrody dla Indywidualności Artystycznej i Nagrody Dziennikarzy Festiwalu Kontrapunkt, Nagrody za oryginalny polski tekst dramatyczny lub adaptację na Festiwalu Polskiego Radia i Telewizji „Dwa Teatry” (ze Zbigniewem Brzozą) czy nagrody za adaptację „Przedwiośnia” w II edycji konkursu Klasyka Żywa (z Natalią Korczakowską). Dwukrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Autor cieszących się dużym uznaniem słuchowisk realizowanych m. in. z Marcinem Lenarczykiem (djLenar), Martą Malikowską, Marcinem Maseckim czy zespołem Hańba!. Jako animator kultury i kurator tworzył program muzyczny 7. Berlin Biennale, festiwalu Łódź 4 Kultur, warszawskiego Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat. Kurator i twórca festiwalu słuchowisk Do usłyszenia na Placu Defilad i płytowej serii słuchowisk Klasyka do usłyszenia. Okazjonalnie DJ i producent muzyczny. W roku 2013 zastępca dyrektora festiwalu Łódź 4 Kultur (za dyrekcji Zbigniewa Brzozy), w latach 2016-2017 dramaturg warszawskiego Teatru Studio, od roku 2019 Teatru Zagłębia w Sosnowcu. Kurator Jasnej 10: Społecznej Instytucji Kultury Krytyki Politycznej w Warszawie. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2018 oraz austriackiego Bundeskanzleramt i KulturKontakt Austria w roku 2019. Członek zespołu Krytyki Politycznej. W społecznościowym Radiu Kapitał prowadzi audycję o słuchowiskach “Do usłyszenia w Radiu Kapitał“. Także tłumacz i publicysta – poza „Krytyką Polityczną” publikował m. in. w „Gazecie Wyborczej”, „Courrier international”, „Glissando”, „Ruchu Muzycznym”, „Kulturze Popularnej”, „Nowej Fantastyce”. Warszawiak. Pomysłodawca festiwalu Warszawo, moja Warszawo.
Lizaveta Stecko
Kuratorka, producentka i koordynatorka wydarzeń. Jej pole zainteresowań to sztuki społecznie zaangażowane, posthumanizm, problematyka kultury queer. Współzałożycielka Kolektywu STUS, który działa na rzecz osób z doświadczeniem migracji.