Od początku globalnej pandemii dzieli nas już ponad 8 miesięcy. Obok nowego znaczenia, jakie nabrały zasady higieny, sposobów działania służby zdrowia, lockdownów, społecznego dystansowania się i testowania „nowej normalności”, zmienił się także sposób, w jaki działają gospodarka, polityka i administracja. Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy otwarcie mówią o konieczności umorzenia nadmiernych długów i redukcji nierówności w skali globu, a USA i Unia Europejska oraz państwa ją tworzące wydają biliony na wspomaganie firm i pracowników w tarapatach. Rozpoczynająca się kolejna fala epidemii sprawia, że skala potrzeb społecznych może tylko wzrosnąć. Jak ocenić okres pandemii z punktu widzenia transformacji procesów cywilizacyjnych?
Od początku marca intelektualiści/-stki, badacze\-ki czy aktywiści/-stki, zwiastując „koniec starego świata”, próbowali/-ły uchwycić specyfikę i kierunek zmian, którym podlega nasza rzeczywistość. Swoje pomysły przedstawili/-ły m.in. Iwan Krastew, Thomas Piketty, Darni Rodrick, Yannis Varoufakis czy Mariana Mazzuccato. Które z tych prognoz okazały się trafne, a które nie przetrwały próby czasu? Które są najciekawsze? Które mają największe szanse na realizację?
Organizator/ka: Fundacja Kaleckiego