OPOLNO ZDRÓJ

Opolno Zdrój to wieś położona w województwie dolnośląskim w gminie Bogatynia. Znajduje się w tzw. Worku Turoszowskim, tuż przy granicy z Czechami. Do Polski należy od 1945 roku, już dwa lata później zyskała znaną dzisiaj nazwę, która zastąpiła niemiecką – Bad Oppelsdorf. Pierwsze wzmianki o Bad Oppelsdorf pochodzą z 1370 roku. Natomiast jej przyszłość została naznaczona na początku XIX wieku. Już w 1802 roku rozpoczęło się tu górnictwo węgla brunatnego, Wówczas nie kolidowało to z przekształceniem wsi w tereny uzdrowiskowe. Stało się to w 1836 roku po odkryciu leczniczych właściwości tutejszych wód. Obecnie Opolno Zdrój liczy nieco ponad tysiąc mieszkańców a odkrywka węgla brunatnego zniszczyła uzdrowiskowy charakter miejsca. Po ekspansywnej działalności kopalni Turów, która zawłaszczała kolejne partie wsi, część mieszkańców Opolna trwa w oczekiwaniu na przesiedlenie. Początkowy strach przerodził się w wyczekiwanie. Niektórzy perspektywę spłaty przez kopalnię traktują jako ratunek i możliwość zostawienia starego życia za drzwiami. Pozostawieni sami sobie mieszkańcy ocalałej części Opolna, bez wsparcia od gminy i konkretnych decyzji ze strony kopalni egzystują z narastająca w nich frustracją. Z drugiej strony znajdują się mieszkańcy, którzy nie chcą opuszczać rodzinnej wsi, malowniczego terenu wypełnionego po brzegi zabytkową architekturą uzdrowiskową (patrz hasło: Domy Zdrojowe). Opolno zapełnione jest pięknymi willami i gospodarstwami. Wszystko to w otoczeniu bardzo bujnej przyrody i bliskim sąsiedztwie szlaków górskich, tworzy nostalgiczny krajobraz raju na ziemi. Z pewnością Opolno Zdrój nadal ma ogromny potencjał, który buzuje w tym miejscu i w wielu jego mieszkańcach. Oddolnie organizowane jest w Opolnie życie kulturalne, wydarzenia dzieją się wokół świetlicy. Opolno jest także ważnym punktem dla polskiej sztuki. W roku 1971 odbył się tutaj plener artystyczny – „Ziemia Zgorzelecka 1971: Nauka i sztuka w procesie ochrony naturalnego środowiska człowieka”, był to pierwszy w historii polskiej sztuki plener ekologiczny. Wówczas skupił on wokół siebie najważniejsze artystki i artystów z całego kraju. Co ciekawe był on współorganizowany przez kopalnie. Może to tłumaczy fakt, że mimo iż pierwotnie planowany jako wydarzenie cykliczne, odbył się tylko raz. W 50 rocznicę pleneru pomysł ten został reaktywowany i zorganizowany przez Biuro Usług Postartystycznych tym razem pod hasłem „OPOLNO 2071”. To kolektywne wydarzenie współtworzyło 30 artystek i artystów oraz mieszkanki i mieszkańcy Opolna Zdrój, zastanawiając się nad wizjami przyszłości Opolna budowanej bez towarzystwa odkrywki. Niestety, można uznać, że wszelkie przejawy aktywności społecznej nie są mile widziane przez władze gminy i kopalni, która podejmuje próby osłonięcia Opolna wielką kurtyną w nadziei, że miejsce to zostanie zapomniane. „Tu kiedyś było bardzo ładnie, ale tu mieszkało dużo ludzi. W miejscu obecnego tartaku była słynna „Chatka Puchatka” – restauracja w której zatrzymywał się kiedyś Gomułka, tam były zabawy jeszcze do 2007 roku. Teraz nie mamy już znajomych z Rybarzowic i Biedrzychowic, które całkowicie zniknęły” – wspomina Stanisław Senetra, właściciel posiadłości która graniczy z terenami należącymi do kopalni.