Anna Cieplak, Wojciech Jakubiec: "Ludzie mają teraz trochę tak jak ja zawsze"

mikrozamówienie #24 | 13 listopada 2020

Anna Cieplak – animatorka kultury, pisarka, edukatorka. Autorka książek “Ma być czysto”, “Lata powyżej zera”, “Lekki bagaż” oraz książeczki dla dzieci “Zaufanie” (wspólnie z Lidią Ostałowską). Prowadząca zajęcia z twórczego pisania dla młodzieży i dorosłych.

Wojciech Jakubiec – absolwent Szkoły Aktorskiej i Telewizyjnej w Krakowie i Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Animator kultury, pedagog, twórca teatralny. Inicjator i szef artystyczny festiwalu TEATRALNA MASZYNA. Działacz miejski, koordynator Pszczyńskiego Budżetu Obywatelskiego.

Praca powstała jako część cyklu „mikrozamówienia” realizowanego przez Jasną 10: Warszawską Świetlicę Krytyki Politycznej. w ramach programu „Centrum Jasna” finansowanego ze środków Miasta Stołecznego Warszawy.

Kurator: Wojtek Zrałek-Kossakowski

Z Wojtkiem poznaliśmy się na pierwszym roku studiów w Cieszynie. W roku kryzysu gospodarczego 2008.

Zaproponował żebym zaśpiewała w spektaklu „Nie ma tego złego co by na jeszcze gorsze nie wyszło” w Pszczynie, skąd pochodzi i gdzie prowadził grupę SCENA/TEATR/ROWEROWNIA. To działo się od 7 do 9 listopada 2008. Dokładnie 12 lat temu.

*Wojtek i ja na parkingu przed UŚ w Cieszynie, grudzień 2008.*

W międzyczasie nasze życie się zmieniało. Ślub, terapia, narodziny córki, rozwód, przeprowadzki, mobbing, depresja, odsunięcie się znajomych, miesiące bez perspektyw – łączyły i dzieliły nas różne doświadczenia, ale przede wszystkim spotykało to, że musimy pracować i kombinować. Wiedziałam co u niego, a on co u mnie.

Od okolicy lockdownu Wojtek zamieszkał w Mikołowie. To było po kilkumiesięcznym okresie krążenia w poszukiwaniu pracy niemal po całej Polsce powiatowej żeby znaleźć cokolwiek w obszarze własnych umiejętności.

Ja zamieszkałam w Mysłowicach. Po roku w Katowicach, gdzie marszałek zaorał instytucję kultury, w której pracowałam i dwóch miesiącach w Warszawie (gdzie Wojtek przewiózł mi tam i z powrotem rzeczy).

Rozmawiając o tym co czujemy w 2020, po ogłoszeniu lockdownu, Wojtek powiedział, bez złośliwości:

O, ludzie będą mieli teraz tak jak ja zawsze

Kiedy wielokrotnie rozmawialiśmy o sytuacji poza centrum i pracach jakie można tu realizować w obszarze kultury, to kończyły się one zwykle na tym, że albo fuksem gdzieś można się wślizgnąć gdy przyjdzie „dziura w rotacji na stołkach”, albo należy zainstalować aplikację „Praca za rogiem”. Kto ją miał, ten wie jakie poczucie winy wywołuje dźwięk powiadomienia i informacja o tym, że raz na tydzień można zostać dyrektorem „Żabki”.

Brak pracy w kulturze to stały motyw, a obecny czas tylko go wyostrza. Praca albo nagle jest (jak na dwa etaty) albo zupełnie jej nie ma. Człowiek balansuje między poczuciem wysokich kompetencji i sprawczości, a brakiem żadnych perspektyw i wpływu.

Poniżej wybraliśmy 12 (z 19 prac), które wykonywał Wojtek przez ostatnie 12 lat żeby to najprościej pokazać. To 12 prac, które wykonywał poza zawodem instruktora teatralnego, którym czuje się zawsze i którym już był w chwili, gdy go poznałam:

8. Koordynator dwóch kampanii wyborczych lewicowych organizacji (1)

8. Koordynator dwóch kampanii wyborczych lewicowych organizacji (2)

Wojtek nadal szuka pracy. Gdyby ktoś był zainteresowany, podajemy linkedin, w którym znajdziecie jedynie te prace, które się podaje w CV. Jest też wideo, a w opisie do niego wszystkie niezbędne informacje:

https://www.linkedin.com/in/wojciech-jakubiec/

https://www.youtube.com/watch?v=PxVzY-G-yNQ&t=8s&ab_channel=WojciechJakubiec

RÓŻNORODNE MIASTO WARSZAWA NA WIELE JĘZYKÓW